Zegepraal

25

De Hetaeren waren nimfen en sirenen. Het spel hunner kleeren was teeder als 'n mist, doorschijnend als damast en gaas. Praxiteles en Apelles keuvelden met Phryne, maar niet één hunner had 't gesprek zóó vurig en innig als ik, met haar alleen, die allerschoonste vrouw, onder de verrukkingen van haar goddeloos-hevig, maar duivelsch-verrukkelijk temperament.

O ! haar verdorvenheid was zoo groot, als de verdorvenheid van de braafsten dezer tijden. Want wat zij in waanzin deden, die vrouwen, leefde óók in haar gebracht door 't léven zelf.

Ik heb 't purperen kleed en 't sneeuwwitte, en 't gouddoor-stikte van Theodata gedragen !

Lieve, hoe kon zij schertsen en stoeien, wat 'n gracelijke teederheid en fijnste vernuft-wendingen in die vrouw ! Hoeveel vogelen, met 't koloriet van de diepste hemelpracht, heb ik op mijn handen zien vliegen, om ze een dier vrouwen in haar wondre kleeden van zeesmaragd en goudgaas op de naakte schouders te plaatsen ? 't Waren vogelen van 'n Paradijs, en ik wist de wondere liefdestreeling die ik haar gaf, met dat levend geschenk, en ik wist hoe de Gratiën verteerden van grooten hartstocht voor zoo'n duizelend eerbewijs.

O ! Geen der in moord dampende ontuchtigheden der roode saturnaliën daar, te midden dier vrouwen, was mij onbekend ! De walgende verachting in mij, voor de onnatuurlijke driften dier mannen, was helsch en van 'n grandiozen haat. Maar als eeuwleven geobjektiveerd doordrong ik die schepselen met de psychologie van het hoogste medelijden, en als dramaturg bouwde ik met de sterkste onbewogenheid de zwaarste realiteits-tragiek öp uit hun weelde- en waanzin-degeneratie. Soms ademloos sloegen mij de erger dan melodramatische verschrikkingen dier wreede hartstocht- en vermaak-moorden ; maar op 't verderf konceptioneerde zich 't immense perspectief mijner wereldtragiek.

Toch wist ik heel goed, Florence, wat ik daarmee deed.

Geen gekerm van gegeeselde slaven verliet mijn oor, zonder in mijn hart een hevig opstandsgevoel te hebben aangebracht. Was de slaaf minder dan 'n dog, ik vloekte den Romein in