Zegepraal

24

Wat Phryne deed voor de Grieken, op 't Poseidonfeest, volbracht ze ook voor mij !

En de heerlijke zee omkuste haar goddelijk naakt, schooner dan de schoonste godinnengestalte !

Nooit zag ik 't goddelijke zóó gemengd met 't menschelijke en godsbeestelijke als toen. In elke Hetaere zat 'n mensch-duivelin, zoo gegroeid door de weelde, zoo geperverseerd door de misdaad en de verschrikkingen van den erotischen waanzin. De mensch-duivel en 't mensch-beest is nooit dieper, ontzettender en wreeder in mannen en vrouwen uitgeklauwd met bloedenden greep, dan in dien tijd.

Ze was van een misdadig-diepe inworteling de passie, de passie van den heetsten wellust, de passie van al-soortzinne-verbijstering. O ! neem alle hartstochten der wereld, zet ze in een kring van vuur en laat ze tot de eeuwen doorgloeien, en je krijgt 'n idee van de woeste voluptueuze razernij, het woest-krankzinnige koken dier driften, alle richtingen der zinne-aandoeningen uit.

De mensch-duivel en 't God-Beest vierden orgieën, en elke gestalte van hartstocht trad vóór, in dien kring van demonisch vuur. En de menschen daar figureerden als ellendigen en ontaarden door den oppersten wil van een komische vernielingskracht.

0 ! die verschrikkelijke tijden van mensch-duivel en menscli-God, hoe zag ik ze gloeien onder den gouden luchtbrand van het Forum Romanum ; hoe zag ik ze afbranden, 't leven dier krioelende massa's tusschen den über-menschelijken waanzin der Imperatoren. Ook daarvan kon Petronius me niets laten zien !

En de schoonheid van vrouwengestalten als godinnen, nimfen en sirenen daartusschen.

Er is 'n schoonheid, die alleen zóó'n waanzintijd en zóó'n bloedende ontaarding baren kan ?

O ! Ze is wreed, ze leeft van menschenbloed, zweet en vertrapping ! Ik weet 't, ik weet 't, ik heb er om geschreid, maar ze is toch van een ontzettende duivelsche pracht !