Levensgang, tweede deel

62

Hols bukte zich meer naar Zeelt, om beter te kunnen zien. Nou begreep ie dat zóó kloven toch ook niet alles was. Er waren geluksvogels bij, die altijd 't mooie werk krijgen, en dan zakken geld verdienen op hun dooie gemak als ze willen. Verschrikkelijk vond ie dat scherpe geloer op die brokkies diamant, dat moeie ingezak van z'n bovenlijf tegen 't lood, en dat gruizerige gepeuter aan al die kleine, bewerkelijke steentjes. Toen ie nog iets wou weten van 't werk, vroeg Zeelt met 'n zwaren zucht, of ie maar asjeblieft over wat anders wou spreken, want dat ie 't niet meer uithield van dolle, zich-zelf opvretende zenuwachtigheid.

— Och kerel, je weet niet hoe dat gekrioel van al die peuterige brokkies me de keel uithangt,.. . soms kan 'k niet meer . .. dan spring 'k óp, val weer neer en blijf 'n tijd lang als dood zitte voor me kijke... zóó óp maakt me 't gepruts an dat strontgoedje, .. . je wordt, zonder datje recht weet hoe 't in je komt, door 't zitte loere op dat slechte goed, zoo dol nerveus, datje niet weet watje doet... En dat hoef 'k jou waarachtig niet te zegge .. . spreek daarom maar over wat anders, wat me 'n beetje afleiding geeft.. . d'r is nog zoo véél wat me intresseert.. . Heb 'k je al verteld dat 'n paar flinke kerels bij ons een vakvereeniging wille oprichte?

— 'n Vakvereeniging? — vroeg Hols.

— Zeker!... wat zal ik godverdikkeme 'n lol hebbe als dat 'r dóórkomt. ,. de ouê rommel en al dat vergaderingetje-gespeel van vroeger helpt geen zier. . . die paar vereeniginge die 'r ware, die kwijne, d'r mot nieuw leve in de brouwerij, nieuw leve!

— Maar zijn ze daar bij jullie wel vatbaar voor?

— Hiér?... wat?... denk je waarachtig dat 'r klovers bij zijn ? ... geenéén hoor, geen sterveling, dat zijn me zukke voorname piete.. . die danke je heel beleefd, als je iets voor ze doen will... Nee, d'r binne onder de snijêrs en slijpers 'n paar jonges met heldere koppe en, voor gewone werklui, met veel ontwikkeling, ... dat zal je zelf beleve, en die zulle aanpakke,... verdikkeme, dat zal wat geve, want d'r mót leve in de brouwerij... zooals 't nou is, gaat 't vak de grond in, wat ik je brom... elleke dag kome d'r leerlinge bij, aldoor maar meer werkkracht, en de grondstof wordt schaarser ... en alles mot veel fijner gemaakt, en de loone dale, omdat 't anbod véél grooter is dan de vraag... kortom, 't is 'n pesttoestand... Die paar jonges die ik ken,... die zulle es zegge waar 't op staat,... en als 'r nou maar 's 'n flinke organizatie komt, dan zal je wat beleve... vooral Hols, onder jullie, de slijpers en verstellers, want dat is eigenlijk de massa... daar motte de levende strijdmachte uitkome,... begrijp je,... natuurlik verhoudingsgewijs uit ons óók.

Tusschen zwaar gehamer dóór op 'n steentje, had Zeelt gesproken. Eindelijk was 't gespleten. Zeelt vond 't lekker met Hein juist daarover te praten, wel wetend dat ie 'r z'n anarchisme zou bijhalen, en overal waar ie dat in 'm kon knakken, deed ie 't met pleizier.