Menschenwee, Eerste boek, Winter

56

nattige neveling. Soms druilde 'n groenig mospadje tusschen het grauw־bruin van struiken uit.

Somberder ging de donkre tuinders-stoet als arbeids-proces-sie, slaverig en loom voort, met doffe klompbonzen, en klos-serig-dof gemep van hout op hout als loopplankjes o verges jokt werden bij slootjes. Deftig, achter den verguurden stoet, blauw-geteisterd van kou en kleer-dunte, stapten bedaard-aan, jonkheer en notaris, in zacht gesprek.

Plots giftte nijdig éen uit den stoet, tusschen wegkronke-lenden loop, onder zwaar kreupel, naar anderen koop.

— Wa' suinige pias die jonker hier tug.... niks niemedal te bikke____

— Of ie, gromde 'n ander.... bij Roomela in 't bosch, da ha-je nog brood mi koffie.... hai denkt.... geef jullie tuinders te freete.... ik-èn dank-kie !....

— F'r wa' koop jai je hout dan nie gunter, saa'k moar segge, lolde 'n ander.

— Da' he'k ook kocht, moar nie alles was-en skikt....

— Nou kaik, nètaris kraigt ook niks.... Wai loope.... hai loope....

— Nou seg gortsak ! die kraigt se buikie vol.... petraisies en 'n langoortje....

— Da ka je denke.... Die jonker hier is soo'n liefert.... wai.... wai.. .. wee je nog vroegerts.... kraige wai altoos.. koffie mi brood.... bai sain hier ook.... enn.... dan mog

hai happe in brood mi gehak____bai tuinboas.... watte ?----

doch-ie dat ie soo moar bai jonker in huis mog komme ?.... an me blouze ! Aa's wai.... aa's wai in de loods sitte te freete .... mag hai.... mag hai.... bai tuinboas.... En nou di' joar in eens g'n snars meer....

Gesprek brokkelde af in den grimmigen haast-drang van bode om af te maken. Nog dertig nummers, fort.... fort.... bromde die, achter waggelstoet.

Oue Hassel liep op bonkig struik-ruw terrein, vlak achter notaris Breemsma, die 'm nu en dan vriendelijk aansprak en grapjes maakte op z'n doorregend, groenig slap-vilten hoedje,