Menschenwee, Eerste boek, Winter

46

Telkens doolden van elkaar en donkerden weer bij één de kruipende, bukkende tuinders achter hoog kreupel door, op geul'rigen bultgrond, nauw-wringend hun lijven door eng gestrengel van takkronkels, die verwilderd zwaar uitschoten tusschen jong geboomte. Soms, achter elkaar gekromd, zich door het kreupel wringend, suisden er, in giftig weggespan van gestrengeld gewas, terugzwiepingen van knoest-takken, onder pijnschreeuw van nä-duikende kerels, die 't zwiephout tegen hun kleum-paarse gezichten aangestriemd kregen. Voor dat de veiling begon wilden ze de nummers zien, kijken wat hun het beste geschikt leek.

Hassel liep met Taffer, armen tuinder, die niet koopen mocht, omdat ie éénmaal op grondgebied van den jachtheer gesnapt was als strooper ; nooit meer hout voor z'n bedrijf krijgen kon. Maar toch was ie eens gaan kijken. Naast hem strompelde manke Karner, vroeger speciaal-teelder van erwten en boonen, maar die nog veertig gulden houtschuld had van twee jaar, en niets meer bijkrijgen kon. Hij had wel gejammerd en gehuilebalkt, bij den notaris, over z'n gemeen jaar, z'n vernielden oogst, door wild, konijnen, ongedierte, muizen, winden en plasregens, z'n beroerd brok grond met derrie verpest, en dat ze allemaal wisten, dat ie niet zoop, — 't hielp niets. De notaris kon geen krediet meer geven, want bij den jonkheer moest hij er voor instaan nee, de notaris kon, mocht niet langer. Als de jonkheer van hem geld opeischte moest hij klaarstaan, al had ie van géén tuinder 'n cent binnen. Dat had Karner moeten weten, en dat ze'm zelf zoo vaak beet namen, 'm lieten zitten met 't hout, of met anderen scharrelden als hij ze pas gekrediteerd had. Ja, als ie 'n paar borgen had kunnen meebrengen dan ging 't. En nou strompelde en morde Karner rond, hopend iemand te ontmoeten, die borg voor 'm zijn wou. Eerst dacht ie aan Hassel, maar die had 'm kort en nijdig geweigerd. Bij 'n hoek van 'n laan, op 'n duinbuit zag ie den notaris en z'n bode al.... Jonge, jonge benauwde 't in 'm, nou wordt 't puur tait.... hij mos d'r een vinde!

Met zwaren mank-tred stapte ie plots aan op Wipper, grooten