Twee weken bedelaar

8₄

fatsoenlijke naam voor de buren te grabbel. Laat-ie zich voor die drie stuivers aan gort doodvreten.”

„’t Is zoo’n gierige salamander. As ik ’m met mijn kind op m’n arm tegenkwam, had-ie altijd een lief smoessie, maar hij zou ’t kind nooit maar ’n cent cadeau geven...”

Zoodanig en op déze wijze spraken de lieden tot twaalf uur. De waardin schonk nu en dan de kopjes met koffie vol en vóór ’t naar bed gaan werden een paar sneden brood met margarine gegeten. Jenever werd er zoo goed als niet gedronken. Ik heb mij in dit huis verbaasd, zoowel over de matigheid als over den afkeer, dien men hier van jenever drinken had. De voorgangster in dezen was de waardin.

Tegen half elf kwam een jong, frisch vrouwtje binnen. Zij stond in den ingang van de gelagkamer.

„Is me man ook hier ?” vroeg ze lodderig.

„Neen mensch, wie mot je hebben ?”

„Me man... ik zoek me man. Hij heeft me boeltje verkocht en ^:s d’r van door. Me man...”

„Dat wijf is dronken,” zei Dirk.

„Je man is niet hier hoor. En maak maar dat je wegkomt.”

„Geef mij een glaassie klare.”

„As je niet van mijn deur afd... zal ik je d’r afd..., leelijke, dronken kwal. Mot jij zuipe... D’r uit!”

En de waardin nam het dronken wijfje bij den arm en drong haar ’t gangetje uit.

„Die smeerlappe,” zei de waardin. „Drinke en zuipe en de boel opmake, dat kenne ze. En d’r mannen ongelukkig make, dat kenne ze ook. Maar dan zijn ze hier niet terecht hoor. Dan mot ik ze hier niet hebbe. ’k Wou liever dat me poote afbrandde, dan dat ’k zoo’n wangedrocht nog schonk. As je daarvan vrete wil, zit ’r toch geen zegen op. En wat zeg jij nou Dirk ?”

„Petent hoor, petent.”

„Hij zeit maar altijd petent!” schertste de waardin welvoldaan.

„D’r moste d’r meer weze zoo as jij, dan zouwe d’r wat minder huis-houwens ongelukkig zijn. Zoo’n wèf brengt d’r heele gezin op straat.”

„Kè je d’r Dirk?”

„Of ik die ken! Wat vraag je me nou! Van haver tot gort hoor. ’t Is een beest en een vuilik, dat zeg ik alleen maar.”

„Ze ziet ’r knap genoeg uit,” zei er een.

„Knap, zeg maar gerust, dat ze d’r uitziet om mee te nemen. Maar i k dank voor zulke knapheid. Geef mij ’r dan maar een, die niet knap is, maar die voor d’r huishouden vecht. En jij Dries?”

„Ik zeg, dat een vrouw, die voor d’r huishouwe is, alles is. En asse ze van de flesch zijn, dan magge ze met mekaar hardstikke dood achterover uit het raam vallen. En nou jij ?......