Twee weken bedelaar

II.

’t Was nog altijd donker, toen ik weer ontwaakte. De olie uit de lamp onder de koekoek was opgebrand en ik zag ’t kleine vlammetje knetterend kransen om den roodgloeienden ring van de kous.

Een der jonge mannen, die ’s avonds laat gekomen waren, zat op in ’t bed.

„Zouden ze beneden al uit d’r nest zijn?” vroeg hij aan den ander, die nog op bed onder de dekens was blijven liggen.

„Ga kèken met je luie pens.”

De ander stond met een vloek op, schoot zijn broek aan, zittende op den rand van ’t ledikant, ging op zijn teenen de trap af, kwam na een oogenblik weer boven.

„Ze maffen nog allemaal, ’k Mot wachten. Als ’k nou den trein nog maar haal. Heb je daar water?”

„Nee, leg niet te kletsen,” gemelijkte de ander.

„’k Stik van den dorst. Wat is er in die flesch?”

„Klare.”

„’k Lust geen klare op mijn nuchtere maag. Dat brandt je vet weg van je consistentie...”

Hij bleef op den rand van ’t bed zitten.

„’k Kan ’t niet langer uithouden, ’k Stik van de droogte in mijn strot. Geef dan maar op je flesch.”

„Haal ’m maar zelf.”

Hij boog zich. ’k Hoorde het klokken van vocht in een flesch. „Zuip ’m niet lens. Ben je heelemaal bed...d?”

„Hè, ’t brandt op mijn darm. ’t Is de pest als je nuchteren bent. Zeg, ’k had ’m toch gauw in de smiezen, die stille. Als ik niet gefloten had, was ’r niks van terecht gekomme...”

„Hou je sm...l. D’r is te veel dak op ’t huis.”

„Voor wie zou ’k mijn sm...l houwe... Zeg, geef mij de flesch nog is...”

„Dan mirakel je straks nog al de trappen af. Als je niet je sm...I houdt en gaat liggen, sla ’k ’m op je harsens tot gruizels.”

„Jij doet wat...”

„Hou je nou je sm...l of hou je ’m niet... ?”

Ze waren beiden stil. Na een half uur stonden ze op; ze waren schier gekleed te bed gaan liggen, doken weg in het trapgat.