Twee weken bedelaar

133

..Hier,” zeide ik, wijzend op de paljassen en het pakje met presenteerblaadjes.

„Heeft u geld bij u ?”

„Veertig cent,” antwoordde ik.

„Niet meer?”

„Neen mijnheer.”

„Heeft u papieren ?”

„Xeen mijnheer.”    ¹

„Geen enkel papier. Geen geboorte-bewijs, niets?”

„Niets mijnheer.”

„Draagt u ook wapenen bij u?”

„Neen,” zeide ik.

„Agent, fouilleer den man.”

De agent fouilleerde mij. Hij vond niets bij mij dan de veertig •cent, een paar stukjes couranten-papier, wat postpapier en een potlood.

„Godsdienst ?”

„Vrijdenker.”

„Jawel, jawel. Maar welke godsdienst?”

„Vrijdenker,” antwoordde ik koppig.

De ondervrager keek mij wat doordringender aan.

„Mijn negotie is mijn godsdienst,” zei ik op mijn poppen wijzend. „Nou, als je het eerlijk meent, dan kun je als vrijdenker net zoo respectabel zijn als een geloovige,” zeide mijn ondervrager.

Indien ik niet met den hoed in de hand was binnengekomen, zou ik hem na deze heusche opmerking zeker nu uit respect hebben afgenomen. Welk een verbazende vooruitgang sedert Hamlet over „The insolence of office” klaagde. De heer in burgerkleederen keek een ander in uniform vragend aan.

,,’t Is wat voor Op den Berg?” vroeg hij.

„Ja, ik denk het ook.”

„Ziet u,” zeide hij zich weer tot mij richtend, „wanneer wij hier Israëlietische vreemdelingen krijgen, worden ze gewoonlijk naar een heer hier verwezen, die voor een genootschap handelt, dat geloofs-genooten aan reisgeld helpt. Wij zullen hem dus maar eens hier verzoeken.”

Daar ik vreesde, zoo mijn plan, de behandeling van een vreemdeling' zonder middelen van bestaan na te gaan, in duigen te zien vallen, zeide ik nogmaals :

„Mijnheer, ik ben vrijdenker. Ik w i 1 geen ondersteuning van de kerk ontvangen. Zet u mij dan maar liever over de grenzen. Ik wil niets met de kerk te doen hebben.”

Doch deze woorden wekten de achterdocht. Een havelooze man zonder geld, die weigerde ondersteuning aan te nemen, van welke zijde ze ook zou komen, was een te zeldzaam geval.

„Laat u mij vrij. Ik haal met mijn koopwaar vandaag wel mijn Kost op.”

„Wij zullen in elk geval eerst u aan mijnheer Op den Berg voorstellen. Agent, breng hem zoolang in de wachtkamer... Neen, uw