Mombakkes de groote Comediant

50

,,Ja . . . net als jij, onmogelijke pias.”

Hans verwachtte een tegen-uitbarsting. Maar het manneke bleef heel kalm, ging weer zitten en vroeg : ,,0p welke gronden zegt u, dat ik met spek schiet. Waarom acht u mij onmogelijk ? waarop grondt u uw oordeel, dat ik een pias zou zijn ?”

„Omdat één van ons beiden gek is, óf ik óf u. Ik, omdat ik u een encyclopaedie kom aanbieden. U omdat u mijn aanbieding ontvangt zooals u doet.” ,,Er is nog een andere mogelijkheid. Dat wij beiden gek zijn. Dat zou in ’t geheel niet zeldzaam wezen. De meeste menschen, die met elkaar spreken, zijn op dat oogenblik gek. Want elk zegt dan, wat hij niet meent. Onze werkelijke overtuigingen verzwijgen wij levenslang in tegenstelling met de wijzere dieren, die altoos precies uiten wat zij meenen. De mensche-lijke spreektaal is het voertuig van den leugen en de menschelijke schrijftaal is het voertuig van het gekristalliseerde bedrog. En nu jongmensch, geef mij een van uw formulieren, dan zal ik inteekenen op die twintig deelen menschelijke waanwijsheid, bedriegerij en verstandsverbijstering, die u mij komt aanbieden.” Hans reikte hem het formulier over. De man zette zijn naam met voorzichtige, kleine letters.”

„Moet mijn beroep er ook onder?”

,,A1 naar u ’t verkiest.”

„Zietdaar dan.”

Hij gaf Hans het blad papier terug. Hans las: Dr. U. van den Oever, schappelijk weten-schappelijke.

De man keek hem vragend aan. Het lag Hans op de lippen triomfantelijk te zeggen: „Nu weet ik, wie van ons beiden de gek is”, maar meteen dacht hij