Mombakkes de groote Comediant

IV.

Zij had hem meegetroond naar beneden. Had hij dan den tijd geheel vergeten, zóó opgaand in zijn lectuur. Nu wachtte zij al een uur met de kolfie en altoos had zij hem boven hooren reciteeren. ,,Maar jongelief, zal je je stem daar geen kwaad mee doen. Je maakt alle stemmen zoo precies na, dat het hier was alsof niet jij alleen boven was, maar of er een heele troep tooneelspelers en tooneelspeelsters boven aan den gang waren. Ik werd er haast bang van .... ja ’t was angstig, ’t was griezelig. En toch, zoo mooi, zoo mooi. Jongen, van wie kan jij dat hebben? Misschien van over-grootvader Anslo. die in den Napo-leontischen tijd beroemd was als kanselredenaar. Wij hebben als kinderen grootvader wel eens nagedaan en er zelfs wel straf voor gehad, want de oude man sprak altoos ook in het gewone leven op een preektoon en zijn stem dreunde door het huis, toen hij al diep in de tachtig was als was er een jonge man aan ’t spreken .... Daarvandaan zal je dat hebben .... ik weet anders niemand in de familie, die van reciteeren houdt of van een klassiek drama . . . .”

,,Ik wist zelf ook niet moeder, dat ik zoovéél van reciteeren hield. Dat heb ik vanmorgen bij mijzelf ontdekt .... Ik geloof, dat er een tooneelspeler in mij steekt . . . .”