Mombakkes de groote Comediant

23

het wezen van den man in zijn wezen zich oploste, versmolt. En hoewel hij luisterde en woord voor woord in zich opnam, tot zich nam als waren de woorden niet gestalte-looze geluiden doch vreemdgevormde, hoekige, prisma-achtige stukken van een stof, die geen metaal was en geen kristal, maar iets dat daar-tusschen lag, nam hij den sprekenden man met gebaar, houding, blik, beweging in zich over en toen hij antwoordde, voelde hij zelf, dat hij een echo van den man was, sprak als de man, bewoog als de man, keek als de man.

Ook bij ’t afscheid nemen, bij het naar huis gaan, kon hij nog niet loskomen van het wezen van den uitgever, dien hij bezocht had en die hem een aanstelling had gegeven als colporteur. Eerst toen hij weer bij zijn moeder was, voelde hij, door hare uitstraling, zich bevrijd van het wezen van den uitgever.

,,Morgen ga ik er al op uit, moeder. Het is een aardige verdienste voor iemand van negentien jaar. Vijftien gulden in de week vast en van elk boek, dat ik verkoop twintig procent provisie. En het heerlijke is, dat ik alle groote letterkundigen, alle geleerden persoonlijk zal leeren kennen. Ik zal met ze spreken, hun denkbeelden hooren en ze zullen zeker allen een boek van mij koopen. Want ieder heeft toch een Nederlandsche encyclopaedie noodig en de vertaling van Shakespeare door Kok is door de tijdschriften en de bladen geroemd. Ze zullen mij misschien vragen er stukken uit te reci-teeren en misschien reciteeren de groote letterkundig-en dan ook wel voor mij gedeelten en zoo leer ik het zooals het behoort en niet zooals ik zelf denk, dat het wezen moet. En vijftien gulden ’s weeks vast