Een droomer ter haringvangst

48

ging de schipper naar boven en de stuurmansmaat begon in de kajuit aan zijn werkzaamheden. Hij maakte de groote lantaarns schoon, de „vuren” die 's nachts terzijde van het schip staan, voorzag ze van olie, vulde de kajuitslamp en dwijlde de vloer. Tegen tien uur nam Piet een glaasje en de flesch brandewijn met bitter en riep, half in de kajuitskap staande, het „Bezaanschoot an” of ook wel „Wie mot er”.

Tegen elf uur werd thee gedronken en de schipper en stuurman gebruikten daarbij het tweede ontbijt, minder stevig dan het eerste.

Te twaalf uur maakte de schipper bestek op. De schipper had op ’t dek met een octant de zonshoogte opgenomen. Dan nam hij een leitje en berekende volgens eenige tabellen, die in een zeevaart-almanak stonden, de breedtegraad waarop het schip zich bevond. Met een passer op zijn kaarten bepaalde hij, geholpen door den kennis van den zeegrond dien hij met het dieplood had onderzocht, zoo ongeveer de lengtegraad. Een chronometer behoort niet tot de inventaris van een haringlogger.

Tegen één uur dronken de schipper en Piet een kop koffie. Onderwijl kwam de scheepsjongen en riep: „Schipper, ’t eten is klaar!” Dan kwam de schipper boven en riep : „Schaften!” en men ging naar het vooronder. Na het middagmaal kroop de schipper in de kooi en deed een middagslaapje. Tegen half zeven was het avondeten gereed en tegen tien uur kroop de schipper opnieuw te kooi. Zoo ging diet op de dagen, dat er niet gevischt werd.