Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

de krant dat wij allemaal onze radiotoestellen moeten in leveren. De narigheid is niet van de lucht.

Cor en Greet hebben heerlijk in de tuin gezeten, maar om negen moesten we allemaal naar binnen, aangezien dat de tijd is waarop we niet meer in de open lucht mogen zijn.

Winston Churchill is weer naar Amerika gevlogen en confereert (overlegt) met Roosevelt, waarschijnlijk over de laatste etappe in deze oorlog.

14 mei 1943 vrijdag

Ik stond net buiten; het was heerlijk warm weer en daar ging het luchtalarm. Ik werd vlug naar binnen gehaald en na een half uur kwam het signaal veilig. De Ford-fabriek die hier niet ver vandaan is, daar moesten alle werklieden naar het open veld. Iedereen repte zich om naar binnen te komen, maar zoals gezegd, na een half uur was ik weer buiten. Het was erg warm en hoewel ik heel luchtig gekleed was, begon ik lastig te worden, ’s Middags kwam er bezoek van een ander kindje en vanavond kon ik de slaap maar niet pakken. Ik had niets anders over me dan een dun lakentje, maar ik was woelig.

ij mei 1943 zaterdag

Vanmorgen weer luchtalarm. Greet was me net aan het wassen. Oma Draak was hier, die holde vlug naar huis, omdat Opa alleen was. Allemaal Amerikaanse toestellen in de lucht. Na een half uur mochten we weer buiten. Ik werd naar de tuin gebracht. Vanmiddag zijn we Meneer Sanders wezen bezoeken. Hij is ziek en zat buiten op het balkon. Het weer was een stuk frisser en er stond een sterke wind. Greet kreeg last van haar astma en kon de trap niet op. Ze heeft toen een poosje alleen gezeten, met een glas water en een paar tabletten. Cor moest op tijd weg om de mensen van de krant te helpen en toen Greet helemaal was opgeknapt zijn ook wij weggegaan. Greet wandelde heel langzaam terug langs de mooie Reinier Vinkeleskade, waar het een genot is, om even op de brug Emmastraat stil te staan. Prachtig zo’n schitterend natuur tafereel. Daarna langs de mooie Apollolaan, waar een jodenman als de Miranda, zijn volle arbeidskracht aan heeft gegeven, en waar het nu voor joden verboden is om daar te wandelen. Wij waren haast aan het einde van de Noorder Amstellaan of daar ging voor de tweede maal het luchtalarm. Ik was net wakker geworden en Greet ging met mij aan het hollen. Gelukkig waren wij op tijd binnen. Ik had natuurlijk een geweldige eetlust. Cor had mijn hapje al klaar staan, waar ik dan ook direct op aan viel. Daarna ben ik in mijn bedje gelegd en nu slaap ik heerlijk. Het hor zit nog in de slaapkamerdeur en het is er lekker fris.

61