Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

Vannacht om 4 uur werd ik wakker en heb ik zo’n klein beetje gedrensd tot half vijf, daarna was ik weer stil tot tien over vijf Ik heb bijna een kwartier gehuild en om zes uur was ik present.

Ik kreeg mijn fles en schone luier. Er sprong een grote vlo uit mijn luier, waarschijnlijk uit de auto. ’t Was een knaap, zo één die bij een chauffeur hoort. Ik ben daarna weer rustig gaan slapen. Ik ben een zoete baby. ’t Heeft de hele dag en de hele nacht gesneeuwd. De hele tuin is wit en onze vier poesen, waarvan er drie naar buiten moeten om hun bah te doen (één is een angorakat en blijft dus binnen). Zij gaan niet graag naar buiten en zinken diep weg in de sneeuw. Ze weten dan ook niet hoe vlug ze terug moeten keren. Ook hebben we de hele dag vogeltjes in de tuin, die vechten en tsjilpen. Al is het ook oorlog en is er weinig brood, er schiet toch altijd nog wel wat over voor onze gevleugelde vrienden.

Het is 19 uur geweest, mijn melkrantsoen heb ik opgedronken. Ik had er op het laatst niet zo veel trek meer in, ik krijg er steeds zo de hik van. Net was mijn luier af, of ik deed nog een behoorlijke bolus op mijn onderluier. Ik was net gewassen. Och ik denk maar zo, er moet toch ook wat aan mij te doen zijn, ik ben verder heel erg zoet. Ik heb weer een warm kruikje en ga weer heerlijk slapen. Vanavond nog een keer drinken en een schone luier, dan zit de dag er weer op.

8 januari 1943

Er is niet veel bijzonders vandaag. Ik heb vanmorgen weer een heerlijk fris badje gehad, ik rook zo lekker fris en toen ik in mijn mandje lag, was het een lust om te zien. Vanavond was ik niet zo prettig. Ik heb zo geniest en ik had op het laatst helemaal geen trek meer in mijn fles en hoe ze ook probeerden, ik duwde hem gewoon met mijn tong terug. Toen heb ik wat opgegeven (over gegeven) en nog even een flinke plas gemaakt. Daarna ging ik in mijn mandje, maar ik ben erg onrustig en moet ieder ogenblik huilen. Om 22.15 ^uur krijg & mijn laatste voeding.

9januari 1943

Ik lig weer in mijn mandje, waar het heerlijk warm in is. Dat komt doordat het zo heerlijk klein is, net geschikt voor zo’n klein hoopje mens als ik ben. Hier is mijn mandje.

15