Dagboeken over een onderduikstertje 1942-1945

tend veel last gehad met mijn grote boodschap. Het wilde maar niet komen, toen hebben ze slaolie aan mijn bips gesmeerd, ja, slaolie! Vroeger vroeg men wat het toppunt van zonde was: “boter op je bips en droog brood eten”, zo is het nu gesteld met de slaolie. Dat is een weelde artikel. Hoe het ook zei, mijn bolusje is gekomen. Dokter is even geweest en vond het ook niet zo erg. Mijn vingertje is nog niet helemaal beter. Er komt nog een beetje pus uit.

Plukkie onze kleine kat was vandaag erg nieuwsgierig naar mij. Hij hoorde mij voor het eerst huilen, klom op het nachtkastje, draaide zijn angora kopje met het weelderige haar naar alle kanten en zocht mij. Het gordijn was echter dicht en hij kon me niet vinden.

Ik doe verschrikkelijk veel plasjes. Ik ben doorlopend nat, dat hoort zeker bij mijn biezen mandje; Mozes dreef ook in zijn biezen mandje.

Vanavond nog een keer voeden, morgen is het zondag. Ik krijg morgenochtend mijn roze truitje aan. Ten eerste omdat ik bezoek krijg om bij het wassen aanwezig te zijn; ten tweede omdat het zondag is, en ten derde omdat er morgenmiddag weer bezoek komt.

10 januari 1943

Vandaag zal het niet zoveel worden. De oude Piekel, onze oudste kat is ernstig ziek en zal wel sterven. Daarom zijn ze hier wel een beetje van streek. Met mij gaat het heel goed, mijn ontlasting is weer normaal en ik rammel iedere keer van de honger. Ik heb ze hier haast de hele nacht wakker gehouden en toch kreeg ik niets, misschien probeer ik het nog wel eens vannacht, anders zal ik het maar opgeven. Vandaag ben ik gewogen.

Het is schandelijk, maar ik weeg nog minder dan toen ik op de wereld kwam. Ik zal zien mijn schade vlug weer in te halen.

11 januari 1943

Veel nieuws is er niet. Ik ben vannacht danig (erg) lastig geweest, van twee tot half zes heb ik gedrensd (gehuild). Ik had ook zo’n honger. Ik ben toch aangekomen, in nog geen week tijd 2 ons en twintig gram. Dokter vertelde dat ik toen ik hier kwam vier pond en 1 ons woog. Dus het gaat goed. Nu heb ik weer gehuild van de honger. Het is nu bij achten (s avonds) en de slaap wil niet komen. Dan ga ik maar weer wat drenzen, dan val ik wel in slaap. Ze gaan hier trouwens allemaal om kwart over acht naar bed.

Ik krijg een lief babykopje en ik luister ook al naar muziek, dan zet ik grote den-kende ogen op, ja zoiets alsof ik er verstand van heb.

De oude Piekel is nog niet dood en Plukkie is ook ziek vandaag; last van zijn maagje. Geeft steeds over.

16