De vernietiging van de Joden in Polen

Anderen waren cmployé's bij het station, ze moesten de nieuw aangekomenen ontvangen. Weer anderen waren verplicht te werken als doodgravers. Dikwijls konden de Joden, die voor deze taak gesteld waren, het er niet langer dan 2 weken uithouden en maakten zich dan van kant. In alle kampen had zulk een uitbuiting plaats van Joden of niet-Joden, alleen mogclijk door de honger.

DE AANKOMST IN HET KAMP.

Iedere dag kwamen er twee treinen naar Tr.mblinki, stampvol met Joden, gebracht uit alle hoeken van Europa; maar het waren de Joden van Warschau, noordelijk Polen en de Baltische landen, die de belangrijkste contingenten vormden.

Iedere trein omvatte 30 a 50 wagons, waarvan het lossen een ogenblikje duurde. Vervolgens ontvingen de „Capo's” de aangekomenen en lazen hun de reglementen van het kamp voor, in het Jiddisch.

Op het stationsgebouw had men het volgende plakkaat aan-gcplakt: „Hebt geen angst voor Uw lot! Gij allen zijt slechts naar het Oosten getransporteerd om te werken. U zult gebruikt worden voor het werk, terwijl de vrouwen zich zullen bezig houden met de huishouding. Voor U uw reis vervolgt, moet U een bad nemen, om de bacillen uit Uw kleren te verwijderen. Het geld en alle andere voorwerpen moet U aan de kassa afgeven. U zult er een regu voor terug ontvangen.” En, inderdaad, om het vertrouwen te versterken in deze beloften, hebben de Duitsers een bureau geplaatst bij het station, waar iedere nieuw aangekomene zich moest melden en zijn beroep moest opgeven. Wanneer deze „statistiek” geëindigd was, werden de gedeporteerden naar het kamp geleid en allen eerst naar de baden gezonden, enkel om gedesinfecteerd te v/orden. Daarna sloot men hen voorlopig op in de kamers, waar zij moesten wachten, tot het hun beurt was om door te reizen. De meesten van hen begrepen het lot nog niet, dat hun wachtte: ze geloofden altijd nog, dat zij binnenkort zouden vertrekken naar hun plaats om te werken en waren nog versterkt in deze mening door het feit, dat in het kamp geen enkel atelier of werkplaats van belang bestond; alles scheen

72