Auteur /Jacques Weijel

Prof. dr. Jacques Albert Weijel was psychiater, verzekeringsgeneeskundige en docent. Hij was maatschappelijk geëngageerd en actief in Joodse en niet–Joodse organisaties. Hij was o.a. lid van de Kerkeraad van de NIHS en actief in de NZB, de Nederlandse Zionistenbond. Van zijn hand verschenen verschillende publicaties over de zoektocht naar Joodse families die tijdens het Hitlerregime waren omgekomen. Hij was een goed spreker, docent en schrijver en stelde zijn kennis en talenten beschikbaar aan de Joodse gemeenschap en daarbuiten. Als medewerker van de Wiardi Beckman Stichting was hij ook politiek actief.

Jacques Weijel studeerde medicijnen in Amsterdam en specialiseerde zich tot psychiater in Paviljoen III van het Wilhelmina Gasthuis. Als overlevende van concentratiekamp Theresienstadt had psychoanalyse zijn bijzondere belangstelling. In 1958 promoveert hij op het proefschrift Psychiatry in general practice, waarvan een Nederlandse vertaling verscheen, bedoeld voor huisartsen. Weijel was medisch adviseur bij de Sociale Verzekeringsbank. In die functie schreef hij veel medische specialistische rapportages, met name over slachtoffers van de concentratiekampen die op basis daarvan een uitkering kregen.

In 1968 wordt hij geregistreerd als verzekeringsgeneeskundige. In 1973 volgt zijn benoeming tot bijzonder hoogleraar in de sociale verzekeringskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Jacques Weijel beschouwde de sociale verzekering als het sluitstuk van de curatieve behandeling, het laatste station waarbij voorzieningen konden worden toegekend en eventueel een uitkering.