De vernietiging van de Joden in Polen

„Er is nu actie in het grote ghctto. Aan de andere kant van „de brug is het stil. De bevolking in het kleine ghetto is op „straat, wij kunnen ons nauwelijks een weg banen. Allen „vragen ons hetzelfde: of wij soms vernomen hebben, hoe „lang dat duren zal, waarheen men de mensen brengt, hoeveel er verhuisd worden.

„De algemene mening is, dat de deportatie slechts betrekking heeft op zieken en ouden van dagen, vrouwen en man-„nen in staat om te werken komen beslist niet in aanmerking, „want waarom v/orden anders overal werkkrachten geplaatst?”

Verder ontlenen wij aan het artikel van den heer Tymon Terlecki in nr. 45 van 7 November 1943 van het te Londen verschenen Poolsche blad „Wiadamosci Polskie”, gedeelten uti een ooggetuigenverslag, verschenen onder de titel „Liquidatie van het ghetto van Warschau”, een verslag, waarvan de schrijver employé was van een onderneming, die in het ghetto zetelde. Dientengevolge had hij het recht zich dagelijks daarheen te begeven en zo werd hij ooggetuige van de gruwelen, waraan de Duitsers zich schuldig maakten. Hij heeft ook de deportaties gezien. Hij is Ariër. In zijn brochure, gedateerd 24 Juli 1942 schrijft hij:

„Op de Grzybowski-platz zag ik een stoet van gedeporteerden op weg naar de verzamelplaats. Er waren ongeveer „3000 personen, mannen, vrouwen en kinderen. Zij marcheer-„den in rijen van drie onder het bevel van een Duitser. Links „en rechts vormden van kunppels voorziene Joodse militie, „en SS-soldaten, die met geweer en zweep gewapend waren, „de wacht. Bijna alle Joden droegen een klein bundeltje of „pakket; in de hand droegen ze hun bewijs, dat zij inwoners „der stad waren, hun werkkaart, documenten, die hun laatste „kans om te ontkomen vormden. Een grijsaard struikelde; hij „trad uit de rij en zocht steun tegen de muur van een huis. „Daar sloeg hem een Duitser met de zweep op hoofd en rug. „De oude viel achterover. De Duitser trok zijn revolver, „schoot den man neer en — ging verder, zonder zich om te „draaien. Dat gebeurde slechts op enkele passen afstand van „de plaats, waar ik mij bevond. Ik ben niet in staat het walge-„lijkc gevoel te beschrijven, dat mij beving; ik moest mij in een „portaal terugtrekken en leunde tegen de muur......”

Deze mensenmassa moest urenlang op de Stawki-Platz en

28