In Depot

wonderlijke wereld’, zegt ze. ‘Ik begrijp er niets van. Ik heb nooit geweten dat er zulke krachten hier bestaan. Een oud, onooglijk mannetje met een pet diep in zijn ogen. Er stond een hele rij mensen die niet aan de beurt konden komen en hij liep zo maar het kantoor van de god binnen. Hij is geïnteresseerd in mensen van betekenis. Hij komt straks bij je.’

Om zeven uur verschijnt Rood, bezweet, opgewonden, overstuur: ‘Bedonderde boel, ik heb bericht dat ik morgen op transport ga.’ Ik schrik. ‘Op transport? En ik dacht dat je er voor veertien dagen uit was.’

‘Dacht ik ook, maar het gaat niet door. Juffrouw Cirkel is er ook bij.’

‘En Puttkammer dan!’ ‘Wachten ze niet op. Zie dat je voor mij wat doet.’ ‘Da’s niet zo eenvoudig.’ ‘Zie maar, ik moet nu weg, heb nog veel te doen.’ Hij rent met de Puttkammerbrieven trillend in zijn handen weg. Klein oud heertje met puntbaardje verschijnt aan mijn bed. ‘Ik ben Trottel.’

Hij gaat op mijn bed zitten en begint te fluisteren. ‘Het kan zijn dat u vannacht om vier uur toch nog moet pakken en naar de trein moet.

Maar dan zegt u de ordonnans maar, dat er een vergissing in het spel is en dat hij u direct naar Schlesinger brengt. U noemt mijn naam, zegt hem dat ik de zaak met mevrouw Schlesinger besproken heb en dat u op een telegram van Puttkammer wacht. Dan komt de zaak in orde.’ Schripperman verschijnt, tiré. Trottel: ‘U is te laat.’ ‘Ja, een minuutje maar.’ Trottel af: ‘U hebt het dus goed begrepen.’ Schripperman licht de zaak nader toe. ‘Ik heb nog twee collega’s. Kunt u daar nog wat voor doen?’ ‘Uitgesloten, het gaat om u alleen. Ik doe het voor u uit vriendschap.’ Mysterieuze man. Hij verdwijnt, heeft nog wat te doen. Acht uur: een forse man slentert langs mijn bed, schijnbaar doelloos. ‘Daar gaat Schlesinger!’ De Grote Man. Is hij daar toevallig, of voor mij? Hij treuzelt. Ik spring van mijn bed. ‘U is mijnheer Schlesinger. Mag ik mij even bekendmaken? U kent mijn geval?’ ‘Ja, wat kan ik de commandant zeggen?’ ‘Puttkammer is onderweg.’ ‘Geeft niet. U hebt wel lang gewacht met het regelen van uw zaken. U is nu al meer dan drie maanden in het ziekenhuis.’ ‘Lang gewacht? Ik heb eerst mijn vroeger gemengd huwelijk gehad, maar dat gaf op een bepaald ogenblik niet meer. Barneveld is geprobeerd, maar kon wegens mijn politieke antecedenten niet doorgaan. Nu is Puttkammer gaande.’ ‘Ik zal zien wat ik voor u doen kan. U ziet mij morgen wel aan de trein.’ Schlesinger af. Alles kijkt hem vol ontzag na.

De stationsdokter komt op mij toe: ‘Was dat Schlesinger?⁴ ‘Ja.’ Pats op mijn schouder. ‘Dan is de zaak in orde jong!’ Hij glundert van voldoening.

Ik blijf sceptisch gestemd. Vanmorgen vier uur bracht de ontknoping.

Om negen uur verschijning Trottel, als uit de grond gerezen. Hij fluistert:

‘In orde, wat? Ik heb ze alle vier gesproken. Nu moet ik uw zaak gaan regelen. Want volgende week is er weer een transport.’ Wie ‘alle vier’ waren, kan men slechts gissen. Van de vrouwelijke employé van de

72