In Depot

‘Waar de blanke top der duinen!’ ‘Breng mij naar Amsterdam terug!’

‘En breng mij terug naar die oü Transvaal, daar waar mijn Sarie woont!’

‘Ik hou van Holland, mijn mooie Holland!’ ‘Luid nu o klokje luid voort!’ ‘Bergen-op-Zoom, houd u vroom!’ ‘Piet Hein, Piet Hein, Piet Hein zijn naam is klein!’ ‘Ferme jongens, stoere knapen!’ De mannen trachten het krachtige nationale bewustzijn van de vrouwen te breken: ‘Waar de meisjes zijn, waar de meisjes zijn’; zij krijgen geen kans. Een paar vrouwen trachten door te breken met: ‘Houd ’r de moed maar in; Houd ’r de moed maar in!’ Zij krijgen geen kans. Nationaal is troef: de harten hangen onwrikbaar aan Nederland. De produktie mag lijden, maar de harten zijn warm, gloeiend. De zanglust luwt; het gaat tegen het eind van de morgen. Van zeven tot een is lang! In een koude barak. De speelsheid, de kunstzin krijgt de overhand: mannen zitten uit proppen zilverpapier mannetjes-op-sokkels, grote sigaren te boetseren, vrouwen de letters van haar naam, een beugeltje voor een handtas, mandjes, spoortreintjes, bloemvaasjes, kruiwagens, spreuken. Het zilverplukken is een monotone bezigheid; goed voor imbecielen. Snauw ze maar eens af en zeg ze maar eens, dat dat niet gaat, dat de produktie op peil moet blijven. Terwijl je jezelf verkneukelt in deze gezellige sabotage. Wij begrijpen elkaar veel te goed, zonder woorden, met een knipoogje. Verjaardagsvisite in barak 84, de ouden van dagen. Als verjaardagscadeau meegebracht een takje zelf geplukte katjes van een boom in het kamp. Anderen hadden als cadeau meegebracht: een paar veters, een potje nivea, een nagelborsteltje, een pakje w c-papier, stukjes chocolade of suikerwerk. Getracteerd op een stukje appeltaart.

woensdag 15 december Gisteravond laatste straf exercitie.

De hoge mieters waren zelf niet komen opdagen en hadden het verder maar overgelaten aan Pisk, het houtskoolachtige opperhoofd van de od van Walt Disney met een paar van zijn helpers. Gemmeker, de Obersturmführer, is terug; blijkbaar moet hij van de drukte van Van Dam niets hebben. Hij mag Van Dam trouwens niet; dat is algemeen bekend. Pisk deed, of hij ons lot in de hand had: ‘Als die Herrschaften gut marschieren, ist es höchstwahrscheinlich das letzte Mal.’ We hadden zijn grootdoenerij direkt door: wat een macht, wat een macht.

Gesnuif ging door de gelederen. Wij hebben nog geen enkele avond zo rebels gemarcheerd; als uitgelaten kwajongens liepen wij te hobbelen en te hossen, wel in de maat, maar toch te hobbelen. De bevelvoerende OD-commandant had een aardig nieuwigheidje. ‘Das Auge - links!

Die Augen - gerade-aus!’ In het pikkedonker! Om te stikken van het lachen. Verder de gewone carré’tjes met een paar eindjes looppas over een modderige bodem, die sedert gisteren ontdooid is. Half elf slot

231