In Depot

niet gewöhnt.’ ‘Halt! In Gleichschritt - marsch! Laufschritt!’ Het partijtje begint te hobbelen en te hossen. Ik speel krijgertje met mijn voorman. Tikkie!’ ‘Halt. Links-um !’ De waarnemend commandant laat zijn zaklantaarn op de gezichten van zijn Joden spelen. Hij blijft voor een jong kereltje staan. ‘Hoe oud ben jij?’ ‘Zeventien.’ ‘Vooruit, weg, naar bed, gauw!’ Wat een hart van goud! Aandoenlijke sentimentaliteit. De jongen stamelt verbouwereerd: ‘Goeienavond, mijnheer’ en smeert hem als een haas. ‘Rechts-um. In Gleichschritt-marsch ! Laufschritt.’ Een half carré’tje Laufschritt is voldoende. Prachtige lichaamsoefening voor het naar bed gaan. Ideaal weer. ‘Halt! Links-um. Aansluiten! Halve meter Tzwisenraum!’

De Jordaner komt door het Duits heen. ‘Handen omhoog! Diepe kniebuiging! Wer nicht mitmacht, wird direkt erschossen!’ ‘Kniebuiging! Hoch! Kniebuiging! Hoch!’ Dat gaat zo een kleine tien rondjes door.

De mannen lijken in de schemer met hun halfgebogen armen boven het hoofd, of tot op de schouders teruggetrokken handen, met hun naar achteren gestoken popo’s konijntjes, kangeroe’s, die klaar staan hun sprong te nemen. Fantastisch al die konijntjes en kangeroe’s op een rijtje in de hei. ‘Naar links aansluiten.’ De knaagdieren worden weer mannetjes, met hoeden op en jassen aan. Half elf: het strafhalfuurtje is om! Weg naar huis terug: ‘Zurückgetreten in die Baracke!’ Luidruchtig, vrolijk verdwijnt het partijtje door het verlichte gat, dat toegang geeft tot het nacht-asyl, zonder appèl. Pijp, sigaretje, onder een kletspartijtje na.

‘Als dat nou alles is’, zegt er een, ‘dan gun ik het de jongens van harte dat ze de benen genomen hebben. Of, hoe zei-ie weer ! Getürmt !

Hij kan anders best zijn moerstaal spreken. Zullen we ’m later nog wel leren!’ Twee Nederlandse Joden zijn ontzet uit hun post van beambten bij de postadministratie in de barak. Twee Duitsers in hun plaats benoemd. De Hollanders zijn aangewezen voor het f oliën plukken. Zij waren uitstekende postbeambten, ijverig, hulpvaardig, eerlijk. Volkomen duister waarom Duitsers in hun plaats benoemd zijn. Vermoedelijk vitamine R. Zacht standje gehad in mijn betrekking. De controleur, een jonge Duitser met harde staal-blauwe ogen met een jockeypet op krullend blond haar, vraagt: ‘Hoe wordt hier gewerkt?’ ‘Goed.’ ‘Zijn de mensen gewillig?’

‘Zeer gewillig.’ ‘De vorige week was de productie erg laag. Ik ben de controleur en dat komt op mijn hoofd neer.’ ‘Zo!’ ‘U moet ervoor zorgen, dat de mensen hier werken. De productie moet op peil blijven.

U is daarvoor verantwoordelijk. Als het niet gaat, verliest u uw baantje.’

Ik kijk spottend in zijn koude ogen en zeg: ‘Zo!’ De controleur verdwijnt met het air: dat heb ik hem duidelijk gezegd. De vrouwen en mannen zingen dat het een lust is. Geen Palestina-dag vandaag; de twee fanatieke Zionisten van de vorige week zijn verdwenen; een ander baantje.

Vandaag nationale Nederland-dag: achter elkaar volgen, geestdriftig:

230