Van sikkel en hamer

37

men ziet het aan hun vermoeiden gang; zoo zij geestelijk en lichamelijk al niet zijn vernield, zoo verkeeren zij toch in een toestand van lijdzaamheid, onverschilligheid, af wachten* Er zijn communisten die openlijk toegeven, en ook voor hun verantwoording nemen, dat de politiek der bolsjewisten het bestaande geslacht willens en wetens opoffert, alleen om den grondslag van een communistische samenleving onverwoestbaar te leggen.

De bolsjewistische regeering heeft i n n e r 1 ij k feitelijk reeds met het oude geslacht afgerekend.

Intusschen is het arbeidstempo, naar het schijnt, voorloopig over zijn hoogtepunt heen. De groote vurigheid, die ken-teekenend was voor het begin van de uitvoering van het vijfjarenplan, is, ofschoon verre van gedoofd, toch aanzienlijk getaand.

Het economisch motief speelt in de geesten der arbeiders een veel grooter rol dan de bolsjewistische heerschers doen voorkomen. Wij hebben ons voor de vorming van ons oordeel laten leiden door de vergelijking van uitspraken van arbeiders zelf in verschillende deelen des lands. In de kern komen zij op hetzelfde neer: on verdragelijke dwang der communisten, tekort aan levensmiddelen. Wij schrijven de volgende, van een bouwvakarbeider afkomstige uitlatingen over, die wij te Dnjeprostroi woordelijk in onze aanteekeningen opnamen: De stootarbeiders oefenen moreelen dwang op de arbeiders uit. Arbeiders worden van het land naar de industrie weggevoerd. De vrouwen worden gedwongen in de kolchozen te werken: anders krijgen zij geen eetwaren uit de coöperaties. De regeering lokt de arbeiders met wat meer suiker of andere eetwaren, waarvan weinig voorhanden is. De arbeid is zwaar, omdat er niets te krijgen is. De arbeiders leven meestal van brood. De loonen loopen van zestig tot driehonderd roebel, maar niemand kan daarvan leven, omdat men voor zijn geld niets kan koopen.

Hiernaast plaatsen wij de uitlating van een metaal-arbeider, met wien wij te Charkow een gesprek hadden. Deze verklaarde ons het volgende: Het drie-ploegenstelsel eischt te veel van den arbeider. De arbeiders zijn allen vóór het communisme, doch tegen de algemeene lijn. De sociale kant van ons bestaan wordt opgeofferd aan het vijfjarenplan. Het