Van sikkel en hamer

EEN TOCHT OP DEN WOLGA.

Moedertje Wolga! De Russen spreken van Moedertje Wolga. Slaat men er de officieele grammaire op na, dan vindt men dat alle namen van rivieren vrouwelijk zijn, behalve de Rijn, de Donau, de Wolga. De Russen storen zich niet aan onze grammaire, en wanneer zij hun geweldige rivier met Moedertje aanspreken, leggen zij daarmee getuigenis af van de groote teederheid, die zij haar toedragen. De Rus zegt gauw Moedertje, evenzeer als hij gauw Vadertje zegt, en wanneer hij derhalve den Wolga, den machtigsten stroom van heel Europa, uit gewoonte liefkoozend benaamt, moet deze in zijn leven wel een heel bijzondere plaats innemen.

Dat doet hij dan ook. Een criticus van het bolsjewisme heeft ons gezegd, dat er buiten en behalve het bolsjewisme, ook nog Rusland zelf was. Wanneer men in Moskou ronddwaalt op zoek naar symptomen, waaruit de werking van het bolsjewistisch stelsel valt af te leiden, zou men allicht kunnen vergeten, dat er buiten het bolsjewisme inderdaad ook nog zoo iets als een Rusland bestaat, dat aan de bolsjewistische theorie ontsnapt. Wie zich daarvan wenscht te overtuigen, hij zoeke den Wolga op en vare dien met een der vele mooie ribierbooten af.

Men merkt het, zoodra men van Moskou komend te Nizjni-Nowgorod, de beroemde Russische handelsstad, die aan de samenvloeiing ligt van Oka en Wolga, het station verlaat. Vlak voor u de ook al zeer breede Oka en in de verte, met een reusachtige voetbrug, die de op beide oevers van de Oka