Russische reisschetsen

MET EUVEL VAN HET VERWILDERDE KIND.

ouders kun kinderen naar een instituut zenden, dat onderdak biedt aan verwilderde kinderen, die een psychisch gevaar kunnen opleveren voor nor-m a a 1-opgevoede kinderen. Het is niet uitgesloten, dat het hier kinderen betreft uit gezinnen, die schipbreuk hebben geleden. Het is in Rusland niet altijd even gemakkelijk, voor bepaalde verschijnselen achter het hoe en waarom te komen. Ook in het kinderhuis te Moskou worden, naar ons bleek, naast de verwilderde, op straat gevonden jeugd, gezinskinderen opgenomen. Er wordt „co-educatie” toegepast. Vast schijnt intusschen wel te staan, dat de leiders een onderscheid maken, en een strenge afscheiding handhaven tusschen kinderen met anti-sociale neigingen en kinderen, die geen voor de maatschappij gevaarlijke neigingen vertoonen. Beide groepen worden ondergebracht in aparte afdeelingen.

Tot zoover wat betreft de bevolking van de kolonie.

Pogingen om uit te vorschen, hoe de daklooze kinderen worden opgevangen, en hoe men ze er houdt, hadden het verloop, dat ondervragingen in Sovjet-Rusland vaak hebben. Aanvankelijk ontwijken, ten slotte, bij het scherper stellen van de vragen, een verbijsterende wending.

Op de vraag: Hoe krijgt men de kinderen van de straat? luidde het antwoord: de kinderen uit de kolonie worden met een auto onder een leider er op uitgestuurd om de daklooze kinderen op te sporen. Zij weten de plaatsen, waar de daklooze kinderen overnachten en nemen hen gevangen. Deze kinderen zijn zeer zelden verwaarloosde kinderen, doch kinderen, die als gevolg van een ongezond familieleven van hun ouders wegloopen. Voor het meerendeel zijn het tegenwoordig kinderen uit Moskou en Leningrad, die tusschen de buffers, of op de daken van de treinen naar het Zuiden komen.

Slaagt men er in de kinderen in de kolonie te houden? — Niet altijd. Onlangs nog zijn uit Odessa tien kinderen gevlucht. De vrijheid lokt de kinderen sterk aan. Zij zijn vaak zoo lang aan het vrije omzwerven gewend geweest, dat zij de kolonie als een te sterken band gevoelen. In Odessa zwerven nog ongeveer 200 kinderen rond, waarvan de helft meisjes.

Worden de kinderen streng bewaakt? — Neen, zij worden niet streng bewaakt. Zij blijven geheel vrij.

Maar hoe worden dan conflicten opgelost? — In zulk een geval worden de kinderen eenige dagen vastgehouden.

Als het conflict niet wordt opgelost, en het kind onderwerpt zich niet aan de tucht? — Dan kan het van drie tot zes weken worden geïsoleerd. Den eersten tijd is het kind niet vrij. Het wordt dan geobserveerd door dokters en opvoedkundigen. Getracht wordt, het kind door goede levensvoorwaarden en goede behandeling geestelijk te beïnvloeden.

Hoe staat de bevolking tegenover de daklooze kinderen? — Zij geeft den kinderen uit medelijden voedsel. Overigens wordt de openbare meening gemobiliseerd door voordrachten en plakkaten om de regeering te helpen bij de oplossing van het vraagstuk. Bij uitzondering komen de kinderen vrijwillig naar de kolonies.

Wanneer het kind wegloopt, wat gebeurt er dan? — Dan spoort men het kind weer op. Het wordt telkens wanneer het wegloopt, weer teruggehaald. De kinderen komen ten slotte tot het inzicht, dat zij toch altijd wéér worden teruggehaald.

Uit het vrijwel woordelijk verslag van dit onderhoud blijkt, dat men blijkbaar niet gaarne erkent, dat de kinderen onder dwang staan. Ook den vorigen keer bij onze nasporingen te Moskou, wekte men den indruk, alsof de daklooze kinderen feitelijk volledige vrijheid genieten. In werkelijkheid is dit niet het

93