Russische reisschetsen

DE DICTATUUR VAN HET PROLETARIAAT.

staan bepaalde maatschappelijke voordeelen, die echter waarschijnlijk tenauwer-nood opwegen tegen de plichten.

Het aantal leden der party beloopt thans 2è millioen, doch bij de groeiende macht    van    de    partij in    de    samenleving,    wordt de verleening    van het lidmaatschap    aan    zwaardere eischen    gebonden,    om de partij zuiver    te houden, maar

ook om de macht goed gecentraliseerd te houden. Maar ook heeft voortdurend

zuivering plaats. Ascetische soberheid is een voorname eisch voor den communist: de communist rookt en drinkt als regel niet, en wie    zich bij herhaling

schuldig maakt aan    dronkenschap of

aan ontucht, wordt berispt, gedegradeerd, of uit de partij gezet. Op corruptie staat de straf des doods. Wie zich onttrekt aan het partijwerk, of ernstig zondigt tegen de leerstellingen, wordt van het lidmaatschap vervallen verklaard. Carrière-maken, is een begrip, dat men in de communistische partij niet kent. „Wij werken”, antwoorden zij, wien men vraagt naar de kansen hunner toekomst. De strijd om de macht, een begeerlijk goed, is natuurlijk een ander hoofdstuk; deze strijd woedt in de commissariaten en in de staatstrusts, en het heeft den schijn, dat deze met Oostersche intrige verbonden strijd zeker niet minder scherp is dan in het Westen Onregelmatigheden in de communistische partij worden aan het daglicht gebracht door een geperfectioneerd, maar perfide stelsel van onderlinge controle, collectieve massa-contröle. Deze controle begint in de communistische cel, die militair is georganiseerd en overal ingrijpt, waar de politieke, moreele of economische belangen van de partij geschaad worden, of geschaad gewaand worden. De cel steunt op de jeugdorganisaties, die ook politiediensten verrichten. In de cel echter bevinden zich weer vertegenwoordigers van de partij-spionnage, die de cellen controleeren en bij de hoogere organisaties misstanden aanbrengen.

* * *

Aldus is in korte trekken de structuur van de dictatuur, die door haar organisatie een uiterst gevoelige barometer is, waarop de hoogste autoriteit op elk tijdstip den stand van de staatkundige atmosfeer kan aflezen.

Hoe werkt de dictatuur in de practijk? Beperkt zij zich tot het doel, haar door de revolutie gesteld, en betsaat er uitzicht dat zij zich binnen afzienbaren tijd als overbodig zal beschouwen?

De uiterlijke verschijning van de dictatuur in Sovjet-Rusland is eensgezindheid, afwezigheid van alle oppositie, van iedere tegenspraak, — aan de oppervlakte natuurlijk. Het Sovjet-bewind is er in geslaagd, haar felste klasse-vijanden te vernietigen, die van den tweeden en derden graad, voor zooveel de staat hen kan gebruiken, onder het spiedend oog van communistische partij en G.P.Oe aan den arbeid te zetten; — maar ook de oppositie in haar eigen rijen het zwijgen op te leggen. De Loebjanka, de sinistere gevangenis voor politieke 62