Een volk bouwt zijn huis

DE PAN-ARABISCHE GEDACHTE.

bijeenkomst plaats gehad van Arabieren, zoowel Mohammedanen als Christenen uit Irak, Syrië, Palestina, Transjordanië en den Hedzjaz, waar onder eede werd beloofd, aan de integriteit van Arabië als ééne natie vast te houden en geen ver-deeling daarvan te erkennen, in iederen staat afzonderlijk aan te sturen op een en hetzelfde doel, nl. de algeheele onafhankelijkheid en volledige eenheid, en zich te verzetten tegen kolonisatie in welken vorm ook. Sedert wordt de Pan-Arabische gedachte door conventies levendig gehouden.

Frankrijk heeft in Syrië door harde ervaring de kunst geleerd den vrijheid-lievenden Droezen, die in 1925 in een bloedigen opstand hun grieven uitten, in zekeren zin te bevredigen door hun een grondwet te schenken, die van Syrië een soort parlementaire republiek maakt. Frankrijk heeft ook den Libanon een grondwet gegeven, die het in zekeren zin bevredigt. Engeland heeft Irak eerst een wetgevende vergadering verleend, die niet steeds bevrediging schonk, doch in ieder geval de spanningen binnen bepaalde grenzen hield, en het ten slotte zijn politieke zelfstandigheid gegund, onder behoorlijke waarborging natuurlijk van Engelands belangen. Ook Transjordanië heeft een wetgevende vergadering, die te sterke spanningen voorkomt.

Tot nog toe is het echter ijdel gebleken, de Arabieren van Palestina te bevredigen — ofschoon Engeland daarnaar sedert de laatste jaren ernstig streeft. In Palestina uit zich de Nationalistische beweging der Arabieren dan ook het heftigst, te meer omdat Palestina inderdaad het centrum vormt, waar zich alle drie de desiderata van het Pan-Arabisch congres scherp concen-treeren, als gevolg van de Zionistische politiek, die de nationalistische beweging in Palestina het sterkst voedt. Gevreesd moet worden, dat zoolang Engeland voor het Palestijnsche vraagstuk geen bevredigende oplossing vindt, dit land een haard zal blijven, waar de Pan-Arabische gedachte zich het woeligst zal uiten. Vooral, omdat er sterke emancipatie-gedachten leven in het jonge Arabische geslacht en een sterk-ageerende Arabische pers deze gedachten voortdurend aan-wakkert.

85