Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

maar dan komt er zo'n rust over je, dan begrijp je de dingen.'

'Dat is niks voor mij hoor. Trouwens, Bram ziet me aankomen, hij heeft niks op met die joodse mystiek. Een student op de universiteit had hem eens aangeschoten in de veronderstelling dat zijn joodse docent hem wel wegwijs zou kunnen maken in de kabbala, 's Avonds aan tafel vertelde Bram me dit, diep verontwaardigd. Hoe iemand kon denken dat een exacte wetenschapper zich in zou laten met ondoorzichtig gegoochel met cijfers. En dat is het natuurlijk ook. Nee, dank je, ik heb geen behoefte aan de kabbala.'

'Jammer hoor. Ik denk namelijk wel dat het goed voor je zou zijn. Je trekt je teveel aan van wat je zoon vindt. Hoe maakt ie het overigens, ik zie hem zo goed als nooit meer. Altijd als ik bij jou ben zit hij op zijn kamer. Is ie nog altijd niet terug naar zijn werk?'

Selma schudde enkel haar hoofd.

'Zit jij daar nou niet over in? Ik bedoel...'

'Ik wil niet met jou over Bram praten, Bon, mijn hoofd staat er nu niet naar. Hij is naar eigen zeggen met een grootse studie bezig thuis. Meer wil ik en kan ik er ook niet over vertellen.'

Bonny liep te gniffelen: 'Studeert ie soms voor rabbijn? Het uiterlijk heeft ie er alvast voor. Ha, ha, als Bram rabbijn wordt, dan laat de kille zich subiet dopen.' Ze lachte haar hoge, gierende lachje en zag hoe Selma haar vernietigend aankeek. 'Toe, joh, Sel, een geintje, lach eens mee.' Met haar elleboog gaf ze Selma een por, maar die liep stuurs voor zich uit te kijken.

'Wat denk je,' begon Bonny te vissen, 'waarom zou die ouwe vlam van Bram, die Frieda Hirschfeldt, waarom zou die nou zomaar ineens weer gebeld heb

96