Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

ik jou was zou ik haar vragen of ze voortaan altijd met je meegaat als je de deur uitgaat, als jouw bodyguard.' Met het volle dienblad in zijn handen marcheerde hij de kamer uit naar de keuken. Selma schoof met haar hand een paar broodkruimels heen en weer over het gebloemde tafellaken en dacht aan Bonny's woorden: 'Je wordt met de haren in de wind naar Muiderberg gereden, een mechaje toch?' Bij nader inzien was het dat misschien ook wel. Gezeten in Bonny's auto, onder het open dakje, hoefde ze immers niks anders dan te zitten. Bonny kwekte de weg erheen met gemak vol en ondertussen kon zij achteroverleunen en voor even alle zorgen meegeven aan de wind.

In de keuken was Bram hoorbaar aan het redderen, 't Was klokslag negen en ze had nog niet gedacht dat Bonny voor haar doen laat was, of ze werd opgeschrikt door het schelle geluid van de voordeurbel. Snel stond ze op om te gaan opendoen en werd in de gang haast omvergelopen door Bram die naar zijn kamer vluchtte en zich daar opsloot. Nog voor Selma haar vinger op het knopje had om de deur beneden aan de straat open te drukken, ging de bel opnieuw. Dat ongeduld kon alleen maar van Bonny Cohen zijn wist Selma. Nadat ze de straatdeur voor Bonny had opengedrukt ging ze op de overloop, bovenaan de steile, hoge trap haar vriendin staan opwachten. Ze hoorde hoe Bonny, die de pest had aan dit oude pand zonder lift, beneden in het trappenhuis aan de eerste trap begon, 't Ging voetje voor voetje, het was voor haar ook een hele toer om in deze hitte dat zware lichaam die steile trappen te moeten opzeulen, begreep Selma. 't Zou nog wel even duren eer ze haar zou zien verschijnen, en ze besloot maar weer naar binnen te gaan om in de keuken

85