Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

je daarmee doen?'

'Weggooien natuurlijk,' riep hij vanaf de gang. Selma hoorde hem in de keuken de vuilnisemmer openen, toen klonken er twee doffe ploffen waarna Bram met lege handen de kamer weer kwam binnenwandelen om vervolgens met de derde begonia weer richting vuilnisbak te verdwijnen. Nadat hij die eveneens gedumpt had kwam hij, de handpalmen langs elkaar schoonwrijvend, weer binnengelopen. ' 't Is wel een kale boel zo,' zei hij doelend op de lege vensterbank. 'Je zou er cactussen moeten neerzetten. Met deze hitte heb je daar geen omkijken naar, dus mocht je nog naar de markt gaan...' Maar z'n moeder, die met afwezige blik van haar lauwe thee dronk, reageerde niet.

Bram schoof zijn bril weer op zijn neus en pakte het dienblad dat naast zijn stoel stond. Terwijl hij bezig ging met het afruimen van de ontbijtboel merkte hij op dat z'n moeder de pendule in de vensterbank in de gaten hield. 'Moetje ergens heen?'

'Ik verwacht Bonny zo direct.'

Direct staakte hij het afruimen. 'Bonny? Ach nee, hè? Die komt toch niet weer de hele dag hier de rust verstjeren,'jammerde hij.

Selma schudde haar hoofd: 'Ze komt me alleen maar ophalen hoor.'

'Ophalen?' vroeg hij. 'Waar ga je heen dan?'

'Naar Muiderberg toch en Bonny gaat vandaag met me mee.'

'Kijk aan,' zei Bram en ging weer verder met afruimen. 'Mevrouw Cohen gaat vandaag mee naar Muiderberg. Goed idee van je, ma, die Cohen is eens zo breed en groot als jij, die staat haar mannetje wel als jullie onderweg worden aangevallen door jiddenhaters. Als

84