Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

daarna met de keukenhanddoek haar wangen droog.

't Liefst, dacht ze, stortte ze zo direct aan tafel haar hele hart tegen hem uit, dan was ze het kwijt, maar tegelijk vreesde ze Brams reactie. Ze besloot het te laten en eerst haar gesprek met de dokter vanmiddag hierover af te wachten. Met een gezicht alsof er niets aan de hand was betrad ze de kamer en hoewel ze het vermeed hem aan te kijken voelde ze de bestuderende blik waarmee Bram haar opnam, "t Is maar goed dat je zo snel bij die dokter terecht kunt, moeder,' merkte hij op toen ze weer aan tafel schoof. 'Je ziet er allerbelabberdst uit.' Hij knikte naar haar bord: 'Ga nu eindelijk eens dat volkoren toastje met jam opnasjen. Of wacht..,' hij sprong op, 'ik heb gister een nieuwe fles rozenbotteldrank opengemaakt, oergezond sap vol vitamines, daarvan zal ik eens een groot glas voor je inschenken.'

'Nee, jongen, laat maar,' hield Selma hem tegen. 'Ik hoef geen sap, zo'n koude plens op m'n maag doet me vast geen goed.'

'Nou ja, dan niet.' Bram zakte weer terug op zijn stoel. 'Drink dan je thee maar op, die is nu nog lekker warm.' Hij begon de nieuwe boterham op zijn bord met een dikke laag pindakaas te besmeren en vervolgde: 'Het doet me in elk geval deugd dat je mijn raad opgevolgd hebt, moeder, en ik voorspel je dat als je voortaan je haar niet meer verft en het egaal grijs zal worden, je er veel beter en natuurlijker zult gaan uitzien.'

Selma had haar theekopje opgepakt maar liet het meteen weer zakken. 'Ik volg jouw raad helemaal niet op,' wierp ze tegen, 'hoe kom je erbij? Dat ik m'n haar nog niet geverfd heb is alleen omdat ik het daarnet na

75