Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

ik verwachtte dus al elk moment jouw gezeur hierover. Wel, laat me je bij deze dan verzekeren dat ik nooit van m'n hele leven mijn bril zal verruilen voor dingen die mijn ogen ernstige schade kunnen toebrengen.'

'Ach welnee,' zei z'n moeder.

'Ach welja! Die enge lenzen drijven gewoon los in het oogvocht en kunnen bij het geringste ongelukje, of alleen al door in de ogen te wrijven met gemak onder het ooglid wegschieten en achter de oogbollen verdwijnen.' Bram huiverde zichtbaar. 'Hoe ze daarachter vandaan gehaald moeten worden, ik moet er niet aan denken.'

'Ach, jij altijd met je jiddische overdrijving,' vond Selma. 'Ze kunnen misschien onder je ooglid schieten, maar dat contactlenzen achter je oogbollen kunnen verdwijnen?'

'Hou d'r over op nou, ik zit te eten hoor,' riep Bram met een vies gezicht. 'Dat kan jij trouwens ook beter gaan doen in plaats van je druk te zitten maken over mijn uiterlijk!' Zijn eigen boterham, die hij belegd had met een plak komijnekaas, sneed hij in vier gelijke stukken en stopte er één in zijn mond. Selma kon nog altijd geen hap door haar keel krijgen en begon maar wat door haar thee te roeren. Ze wierp een steelse blik op haar zoon, die op zijn brood kauwde en weer het raam uittuurde. Hij moest eens weten, dacht ze, zelf was hij zich absoluut niet bewust hoe groot zijn trauma was. Dat hij haar doodserieus had willen weerhouden haar haren te verven. De waarheid drukte als een molensteen op haar maag, het viel niet langer te ontkennen dat ook haar kind een tweede generatieslachtoffer was geworden. En God, misschien was hij er zelfs nog wel erger aan toe dan die men

72