Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

en wijdde zich met volle aandacht aan het inschenken van de thee. Voorover hellend over de tafel schonk hij, met de vinger op de deksel van de theepot gedrukt, eerst z'n moeders kopje vol met goudgele, dampende thee en vulde daarna zijn eigen beker, die rondom bedrukt was met de blauwwitte Israëlische vlag, bijna tot de rand. Wat er nu zou komen, Selma wist het precies, 't gebeurde steevast elke morgen. Hij zette zijn beker aan zijn lippen, blies wat in de hete thee en zat vervolgens met een bril met beslagen glazen op z'n neus. En als altijd nam hij de bril af, legde hem naast zijn bord en ging nippend van zijn thee rustig naar buiten zitten koekeloeren. Selma sloeg hem gade en rilde bij de gedachte aan de doem en onheil predikende man die ze daarnet in hem gezien had. In dit zachtaardige en jongensachtige gezicht herkende ze gelukkig weer haar eigen zoon die zo duidelijk een kind was van zijn vader. Alleen de donkere ogen had hij van haar, maar de rest van zijn knappe uiterlijk dankte hij aan z'n vader. Als ze zo naar hem keek was het net of Aaron tegenover haar zat. Vroeger had hij ook altijd op die plek gezeten en had onder het eten ook vaak zo naar buiten zitten staren. Ineens draaide Bram zijn hoofd weg van het raam en keek haar vol in het gezicht aan. 'Wat zit je me aan te gapen,' vroeg hij op argwanende toon. 'Is er iets?'

'Ik mag toch wel naar m'n eigen zoon kijken, of niet soms?' sputterde ze.

'En ondertussen dacht je zeker aan die opmerking van Bonny Cohen laatst dat ik mijn zogenaamd "ouderwetse" bril eens zou moeten vervangen door contactlenzen. Ik heb jou toen geen enkele tegenwerping tegen haar chalisj makende gewauwel horen maken en

71