Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

helemaal geen trek in had, met aardbeienjam en Bram zat met een gezicht vol onbegrip naar drie begonia's te turen die naast hem in de vensterbank stonden en op sterven na dood waren. Hoe dit mogelijk was? 't Was hem een raadsel, een heuse kruinkrabber, want hij had de planten tot gisteren aan toe volop water gegeven en opeens hingen nu de stengels met de roze bloemknopjes, die 24 uur geleden nog zo fier omhoog wezen, slap omlaag langs de pot. De warmte eist zijn tol, dacht hij, ik had ze vaker moeten begieten, stom dat ik daar niet eerder bij heb stilgestaan... Met zijn vinger bevoelde hij de potaarde in de veronderstelling dat deze gortdroog zou zijn, maar tot zijn verbazing bleek het tegendeel waar, de begonia's stonden alledrie te soppen in hun pot.

'Je hebt ze verzopen,' zei Selma.

Bram knikte langzaam en beaamde: 'Dat blijkt, ze zijn hasjeweine, helaas.' Hij streek een zwarte haarlok, die langs zijn gezicht hing, achterover en zette zich weer recht achter de tafel. 'Dan zal ik ze straks wel wegmikken.' Nog enkel gekleed in z'n geruite boxershort en het witte t-shirt drapeerde hij z'n servet over z'n blote, behaarde bovenbenen en nam een volkoren boterham uit het broodmandje. Terwijl hij z'n boterham met boter besmeerde, wierp hij een vluchtige blik op het witlinnen bloesje van zijn moeder tegenover hem. 'Wel, naar jouw keurige outfit te oordelen is het deze maandag gewoon weer vaderdag,' merkte hij op. 'Waar begin je aan met deze hitte?'

Selma haalde haar schouders op. Ze kon Bram moeilijk zeggen dat ze wel naar Muiderberg moest vanwege Bonny, dan was de sfeer aan tafel meteen verpest. Maar Bram leek het hele onderwerp alweer vergeten

70