Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

s

De woonkamer waarin Bram en Selma zaten te ontbijten was een kleine, vierkante ruimte die vol stond met te grote meubels. De inrichting dateerde nog uit de tijd dat Selma er met Aaron was gaan wonen en dat was inmiddels zo'n veertig jaar geleden. Vooral de eikenhouten servieskast tegen de linkermuur was veel te kolossaal voor het kamertje. Naast die kast, in de hoek van de kamer, stond ook nog een ouderwets televisiemeubel. De zithoek er tegenover bestond uit een grote driezitsbank, bekleed met vale, donkerrode ve-lour en twee armstoelen van dito stof. Naast de bank stond een oude secretaire waar op het uitgeklapte schrijfblad talloze prentjes prijkten van de families van Aaron en Selma, respectievelijk Bloch en Stein, en van kleine Bram. Een olieverfschilderij in overwegend zwartbruine tinten van een joods gezin aan de seider-maaltijd hing boven de bank.

Iets voorbij het tafeltje met de telefoon zaten Bram en Selma aan de eettafel die langs het venster stond. Zo, vanaf één hoog, hadden moeder en zoon tijdens het eten een mooi uitzicht over de Amsterdamse Sarp-hatistraat, waar het deze maandagochtend één en al bedrijvigheid was van mensen op weg naar hun werk. Geen van beiden had er echter op dat moment oog voor. Selma besmeerde haar toastje, waar ze eigenlijk

69