Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

depressief. Bovendien, ze kende de neiging van hem om pijnlijke waarheden te ontvluchten. Heftig en uit één stuk als hij nu eenmaal was, viel voor hem de pijn en het verdriet om zijn vader alleen met hogere wiskunde te temmen. Bekend waren ook zijn bevliegingen zijn volk te willen redden. Vorig jaar nog wilde hij voor dit doel profeet worden, nu moest een wiskundige formule redding brengen. Nee, het enige zorgelijke en abnormale was zijn obsessieve overgave hieraan. Dat hij zelfs zijn werk aan de universiteit had verlaten om zeven dagen per week op z'n kamer te gaan zitten ploeteren...

Smartelijk babygehuil onderbrak Selma's gepieker en ze liep naar het raam om te zien wat er loos was. In de tuin van de benedenburen zag ze op het groene gazon een kinderwagen staan waarin de krijsende baby met gekromde armpjes en beentje en wijdopen mondje zonder adempauze het uitblèrde. Straks stikt dat kind er nog in, dacht ze bezorgd. Oh, daar kwam buurvrouw Ineke de tuin al inlopen. In een kanariegele bikini en een baseballpet op, waaruit van achteren een blonde paardenstaart op een neer wipte, stevende ze met een volle zuigfles in de hand op de kinderwagen af. 'Tut, tut, heeft mijn mannetje dan zo'n honger?' kon Selma haar door het raam horen sussen. Ze tilde het krijsende, knalrode wurmpje uit de wagen en duwde snel de speen van de fles in het opengesperde, schreeuwende mondje. De baby hapte meteen. Ineke, een rondborstige, stevige tante, té dik voor zo'n string-bikini, vond Selma, keek neer op het gulzig zogende kindje op haar arm. 'Is 't zo lekker?' vroeg ze knikkend. "Ja, vindt ie het zo lekker dan?' Toen keek ze omhoog, naar Selma die geschrokken weg stapte van het raam.

65