Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

op je gezondheid? Nou, sporten is in elk geval beter dan de hele dag hier in deze snikhete kamer zitten te rekenen.'

Bram zag haar furieus aan. 'Je begrijpt er nog steeds helemaal niks van hè! Dat ik hier niet zomaar wat zit te rekenen maar keihard werk aan een formule die de redding zal zijn voor ons en voor ons volk, die... Maar ach,' met een ruk kwam hij omhoog uit zijn bureaustoel, 'uitleggen aan jou is toch verspilde moeite,' zei hij en duwde z'n moeder met vaste hand z'n kamer uit, de gang op. Met een harde klap sloeg hij de kamerdeur achter haar dicht. Selma stond nog wat beduusd naar de dichte deur te kijken en hoorde hem de sleutel in het slot omdraaien. 'Oi, gottegot,' zuchtte ze en liep in gepieker verzonken langzaam terug naar haar kamer. Eigenlijk zat ze duizend maal meer over Bram in dan over zichzelf en ze nam zich voor vanmiddag allereerst haar zorg om haar zoon met dokter de Beer te bespreken. Ze zou haar dan meteen vragen of het mogelijk was dat Bram, na eerst van kinds af z' n vaders oorlogstrauma te hebben meegemaakt en daarna ook nog eens de klap van die afschuwelijke zelfmoord, of hij daardoor een soort tweede generatie oorlogsslachtoffer geworden kon zijn. In een televisieprogramma dat ze pas geleden daarover gezien had, waren de mensen die aan het woord kwamen net als Bram allemaal van jongs af aan geconfronteerd geweest met trauma's die hun ouders hadden overgehouden van de holocaust en hadden daardoor op latere leeftijd bijna allemaal ernstige psychische problemen gekregen. Een aantal van hen werd zelfs voor depressies behandeld in een inrichting, God verhoedde dat Bram... Nee, ze moest niet altijd van het ergste uitgaan, haar zoon was niet

64