Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

van vader kwam zo goed als nooit meer ter sprake, dat hielden ze voor zichzelf. Maar, goeie hemel, hij stond er versteld van te horen dat zijn moeders nachtrust daar nog altijd onder leed. 'Zou je dan niet eens langsgaan bij het Joods Maatschappelijk Werk?' opperde hij. Verrast om zijn reactie keek Selma naar hem op, maar gaf geen antwoord, dus vervolgde hij: 'Daar vind je tenminste hulp met nesjomme. Zorg dus maar zo snel mogelijk dat die van der Wal jou een verwijsbrief-je voor het JMW geeft. En laat je door die schlemiel van een huisarts niet afschepen met een gevaarlijk slaapmiddel of een verwijzing naar één of andere ondeskundige zorginstelling waarmee deze dokter ongetwijfeld een lijntje heeft, 'k Zou direct maar gaan bellen,' zei hij bij haar vandaan lopend. 'Ik waarschuw wel zodra we kunnen ontbijten,' meldde hij nog voor hij de kamer verliet.

Ochenebbisj, dacht Selma hem vertederd nastarend. Zo geduldig als hij naar haar had staan luisteren, terwijl ze juist verwacht had dat hij na haar bekentenis rechtsomkeer zou maken. Zo reageerde Bram altijd wanneer ze Aarons dood ter sprake bracht, omdat hij er bij voorbaat al vanuit ging dat zij het dan vooral over hem zou gaan hebben. Maar nu had hij haar niet afgekapt en was zelfs met een werkelijk verrassend goed advies gekomen. Het Joods Maatschappelijk Werk, dat Bram hieraan gedacht had! Zelf zou ze er nooit zomaar opgekomen zijn. Haar huisarts ook niet, trouwens. Opvallend ook hoe feilloos Bram diens behandelmethode had ingeschat, vond ze. Nooit had ze hem verteld al veel eerder bij van der Wal langsge-gaan te zijn voor hulp en dat deze haar toen inderdaad naar huis gestuurd had met een recept voor een anti

60