Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

terde gelaat onderzoekend opnemend.

'Je laat me zo schrikken,' zei Selma en veegde de tranenstroom van haar wangen. Ze keek weer naar hem op en merkte ze dat hij naar zeep rook. Gekleed in een schone geruite boxershort, een wit t-shirt en met natte, achterovergekamde haren kwam hij zo te zien net onder de douche vandaan.

'Wat doe jij ineens op?' vroeg ze.

'Ineens op? Ik ben al uren aan 't werk maar besloot een korte pauze in te lassen en alvast te gaan douchen. Toen hoorde ik jouw gehuil. Waarom, wat is er aan de hand?'

"t Is niks, niks althans om je druk over te maken,' zei ze op een zo geruststellend mogelijke toon.

'Ik maak me ook niet druk, ik wil alleen weten wat er aan de hand is. Je zit hier niet voor de lol zo te jammeren, dunkt me.'

Neerkijkend op haar friemelende handen schudde ze haar hoofd. 'Ach, ik ben gewoon vreselijk moe,' zei ze hem maar, 'en daarbij ook nog die vreselijke warmte. Als je 's nachts niet slaapt, zoals ik.'

Eén ogenblik stak zijn wrevel over haar luidruchtige onbezonnenheid van de afgelopen nacht weer de kop op. Maar neerkijkend op dat hoopje ellende dat z'n moeder was, slikte hij zijn gram weer in. 'Elke nacht ben ik wakker,' hoorde hij haar verdergaan. 'Ik ga soms maar wat naar zo'n nachtelijk praatprogramma op de radio liggen luisteren of ga eruit om in de huiskamer t.v. te kijken.'

Bram trok een diepe frons: 'Elke nacht op? Sinds wanneer is dat dan al?'

'Sinds vaders dood,' bekende Selma en schrok er zelf van. Ook Bram raakte even van z'n stuk, de dood

59