Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

te bevrijden, meer dan ooit had ie de hulp nodig van zijn intuïtieve geest. En ook die liet hem al maanden volkomen in de steek. Na eerst de lente kende ook de zomer tot nu toe enkel treurigstemmende tegenslagen. Hij hief langzaam zijn hoofd op en dacht, met de ogen gesloten, vol weemoed terug aan vorig jaar oktober, toen hij, na zijn plan van onbeschrijfelijke grootheid te hebben uitgedacht aan het werk toog met Fase 1 van het plan, het vinden van één van de meest onvindbare formules ter wereld. Het begin verliep wonderwel, inzichten welden als heldere druppels in hem op en alles wat hij berekende bleek ogenblikkelijk juist en logisch. Alles klopte en elke nieuwe dag toog hij vol passie en overtuiging aan de arbeid. Hoe schril stond dat in contrast met de verwarring en wanhoop waarmee hij zich nu door de berekeningen heen sleepte. Deze lijdensweg duurde voor zijn gevoel al een eeuwigheid, terwijl in werkelijkheid het begin ervan lag op 5 februari jongstleden. Op die dag had ie z'n laatste glorieuze doorbraak bereikt. Hij zag zich nog in euforische toestand als een mesjoggene hier op z'n kamer staan jubelen. Volkomen door het dolle heen en in de stellige overtuiging dat hij binnen een paar dagen één van de meest baanbrekende formules uit de wiskundige geschiedenis zou hebben gevonden, had hij de handen ten hemel geheven en had: 'Met Pesach in Jeruzalem!' uitgeroepen. Stommer kun je 't niet bedenken, dacht hij hoofdschuddend. Hiermee had hij het onheil over zich afgeroepen want nadien, na die 5^e februari, had ie enkel nog gefaald. 'Hoogmoed komt altijd voor de val,' murmelde Bram en knipte met een diepe zucht zijn bureaulamp maar weer aan. Met stoel en al rolde hij naar opzij tot hij recht achter zijn computer kwam te

49