Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

te lopen. Ze stond blijkbaar bij het raam nu, want hij hoorde haar de gordijnen openschuiven. Zeker om in de achtertuin van de benedenburen te koekeloeren waar het nu wonder boven wonder uitgestorven was. Terwijl hij gisteravond nog zo stellig had verwacht, dat die lui van beneden daar in de tuin de hele nacht zouden doorhalen. Wel, wel, waren ze dus uiteindelijk toch d'r nest ingerold, ongetwijfeld met de bevriende consorten waarmee ze gister de ganse avond zijn broodnodige rust hadden versjteerd. Pal na het avondeten, uur of zeven, hij had juist achter zijn bureau z'n werk hervat, waren ze neergestreken achter hun stinkende barbecue in de tuin en vanaf dat moment was de ellende begonnen. Al direct had hun schreeuwerige manier van converseren hem hogelijk geïrriteerd. Hij was naar het raam gelopen en had daar buiten een afzichtelijk tafereel aanschouwd, hij kon er nog van gruwen. Twee kerels met commandokapsels en beiden gehuld in strakke, felgekleurde zwembroekjes hingen luid lallend onderuit gezakt in hun tuinstoel, een flesje bier bungelend in de hand, terwijl bij elk een giechelende, geblondeerde del met vetrollen en blote borsten op schoot zat. Het kabaal was niet van de lucht en hij wist meteen al dat het in de loop van de avond alleen maar zou toenemen. Want, ofschoon dat soort leeghoofdige dertigers nog te stom was om voor de duvel te dansen, het voerde overal het hoogste woord en zorgde derhalve alom voor geluidsoverlast. En hij had gelijk gekregen ook, want naarmate de avond vorderde nam hun luidruchtigheid alleen maar toe. Op 't laatst kon hij zich totaal niet meer concentreren op zijn berekeningen, hij was opgestaan en had door het open raam met bescheiden stemverheffing naar beneden geroepen of ze s.v.p. hun tuin wilden verlaten om hun drinkgelag

37