Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

bomen waarin houtduiven rustig tegen elkaar zaten te koeren en sprak: 'Dat vaders afwezigheid zo eenvoudig verklaarbaar is...'

Meewarig zag Selma hem aan. 'Geloof je jezelf nu werkelijk? Denk je nu echt dat vader deze ochtend zomaar ineens anders dan anders heeft ingedeeld? Alsof hij kan inspelen op een veranderde situatie. Dat kan hij toch helemaal niet.'

Bram fronste. 'Oké, misschien heeft ie dit allemaal niet alleen kunnen plannen,' nuanceerde hij, 'en is hij erbij geholpen door zijn dokter. Aangezien die ook weet hoe belangrijk het is dat pa ten alle tijden beschermd dient te worden tegen angstige oorlogsherinneringen, mogen we aannemen dat die dokter vanmorgen als eerste aan het luchtalarm gedacht heeft en...' Hij staakte z'n uitleg vanwege het constante nee- geschud van z'n moeders hoofd. Dat eeuwige tegensprekende gedrag van haar irriteerde hem mateloos. 'Wel, ben je nog van zins van die bank af te komen, we hebben niet de hele dag de tijd,' zei hij korzelig. Omdat z'n moeder niet overeind kwam en met een treurige blik van hem wegkeek, begreep hij ineens wat er loos was. 'Je hebt pa gister zeker vergeten te vertellen dat we vanmorgen om kwart over twaalf met elkaar gaan eten in het restaurant,' vroeg hij op argwanende toon. 'Vandaar zeker datje nu geen haast maakt'. Selma keek hem alleen maar aan. 'Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik je hem duidelijk heb horen zeggen dat we voor z'n verjaardag gaan eten in het restaurant,' zei hij, haar scherp opnemend. 'Of vergis ik me?'

'Ach, bazel toch niet zo,' riep ze bozig, 'als je het me niet hebt horen zeggen mankeer je wat aan je oren. Je stond er nota bene naast. Jij zelf hebt het hem trou

20