Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

anders nog goed bij dat je d'r heel vaak ook ezels en ganzen in zag.' Bram keek beduusd omhoog. 'Toe zeg,' zei ze kribbig en pakte zijn arm, 'staan we hier als dwazen naar de lucht te staren terwijl we nog dat hele eind te gaan hebben.'

Bram, die inderdaad even de tijd vergeten was, zette meteen de vaart er weer in. Onderwijl mopperde z'n moeder hoe z'n geklets van daarnet voor extra vertraging had gezorgd en dat daardoor zijn voorspelling over vader, die hen opwachtte bij de ingang, deze keer wel eens niet zou uitkomen. 'En dat ook nog op z'n verjaardag,' klaagde ze. Bram was het met haar eens dat ze vanaf nu moesten aanpoten want ze konden het zich niet veroorloven om ook maar één minuutje later dan twaalf uur bij de ingang te arriveren, omdat dan zijn vader al gevlogen was. En dat zou toch wel heel wrang zijn, had pa de hele ochtend zijn best gedaan om te onthouden dat hij vanwege hun verjaarsbezoek om twaalf uur bij de ingang moest staan en dan bleek dat zij er nog niet waren. Dat mocht onder geen beding gebeuren. 'Ik hoop maar dat we hem niet teveel belasten met dit anders dan anders bezoek,' sprak hij zorgelijk. 'Tuk als pa is op regelmaat en gewend dat we altijd alleen zondags om twee uur komen, moet hij ineens onthouden dat we na gisteren vandaag alweer komen, en nog om twaalf uur ook. Moet hij alweer dat hele stuk naar de ingang voor ons. 'k Vraag me af of onze komst wel zo plezierig voor hem is.'

'Dat heen en weer lopen is het probleem niet,' zei Selma met een stemgeluid waarin haar gehaaste looppas doorklonk. 'Dat doet ie graag. Maar of we hem met ons bezoek een plezier doen?' Ze schudde haar hoofd. 'Iedere keer als we daar bij hem zijn hoop ik een

13