Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

intrigerende stelling te komen, doch vooral om een methode te vinden waarmee hij zijn eigen formule zou weten af te ronden. En na maanden van geploeter en wanhoop had hij na vaders zegening van vanochtend weer het volste vertrouwen daarin te slagen. In feite, bedacht hij zich terwijl hij de handen achter z'n hoofd vouwde, had hij de voorbije uren zelfs continue het gevoel gehad tegen een doorbraak aan te zitten. Binnenin hem was er iets dat zich roerde en hij hoopte vurig dat het zijn onderbewustzijn was dat, na tijden van inactiviteit, hem iets belangrijks trachtte duidelijk te maken. Bekend als hij was met de werking van het onderbewuste dat pas dan de macht kan overnemen als de geest volledig tot rust komt, besloot hij tot het inlassen van een korte pauze opdat alles wat hij sedert de vroege ochtenduren had bestudeerd, rustig kon bezinken. In de tijd dat hij zijn gedachten op iets totaal anders richtte, zou die ene briljante ingeving die zijn onderbewustzijn voor hem in petto had, hem vanzelf bereiken.

'Wegwezen dus,' sprak Bram terwijl hij opstond van zijn werk en regelrecht zijn kamer uitliep. Maar niet gewend zich zomaar midden op de dag te verpozen, bleef hij op de gang weer stilstaan en had even geen idee wat te gaan doen. Hij wierp een blik op z'n polshorloge en zag dat het praktisch lunchtijd was. Vandaar dat zijn maag zo tekeer ging. Wel, bedacht hij, dat kwam goed uit, kon hij nu in plaats van al doorwerkend z'n honger te stillen voor de verandering eens een officiële lunchpauze houden. Hij liep de woonkamer binnen, pakte van de fruitschaal de grootste banaan die er lag en ging daarmee in de keuken een dubbele volkoren boterham voor zichzelf klaarmaken. Nadat hij die ter

104