Terug uit de Hel van Buchenwald

De nummers van 46 kameraden werden afgeroepen met bevel onmiddellijk bij de poort te verschijnen. Het waren de nummers van hen, die in het Pathologisch Instituut hadden gewerkt en in het laboratorium, waar vivisectie op gevangenen werd toegepast.

Hier waren de laatste jaren 800 mcnschelijke proefdieren na seruminspuitingen bezweken. De 46 kameraden, waaronder 5 Hollanders, moesten uit den weg worden geruimd, om de Naziwetenschap van eenige compromitteerende getuigen te verlossen.

Onmiddellijk werd in de woonblokken doorgegeven, dat deze kameraden zich niet mochten melden, maar in het kamp moesten onderduiken. Later bleek, dat ze dit in uitstekende vermommingen hebben gedaan, met verandering van naam en nationaliteit.

Tc verwachten was, dat deze weigering om te verschijnen heel wat deining zou veroorzaken bij de S.S,-leiding. Het niet opvolgcn van een bevel is iets ongehoords in een kamp van de S.S. Het zou ook zelfs een paar weken tevoren niet zijn gebeurd in Buchenwald. Toen Hepen wij allen als hazen, als ons nummer werd afgeroepen om aan de poort te verschijnen. Tien minuten vóór achten snauwde een stem door de kampmicrofoons: „Waar blijven de 46 gevangenen, die om aebt uur besteld zijn?"

De commandant ontbood den chef van den bij dit geval betrokken dienst, iemapd die volkomen op de hoogte was en het mede bevorderd had om de 4 'j oogevorderde kroongetuigen voor de misdaden der Nazi-geleerdcn te doen cclipseeren. Hij maakte den commandant wijs, dat hij ze alle 46 precies op tijd aan de poort had gezien en er niets van begreep, als ze niet voorgelc’d waren.

Op dat oogenblik kwam er een groot transport binnen uit Langensalen, waarmee de commandant zich had bezig te houden. Het was een groot, loopend transport, met wagens vol dooden en zieken. Het crematorium kreeg er 800 te verwerken en het kleine ziekenkamp moest een duizend man meer opnemen. Hiertoe behoorden gevangenen, ook Hollanders, die pas vier weken tevoren waren uitgezonden en die nu al meer op skeletten dan menschelijke wezens leken, leder wist, dat de bemoeiingen van den commandant met dit transport slechts uitstel konden beteekenen van de maatregelen, die onvermijdelijk als zoenoffer voor het niet opkomen van de 46 kameraden, zouden volgen.

6 April.

De spanning is tot een baast ondragelijke intensiteit gestegen, ook bij de S.S. De commando's voor de microfoon klinken nerveus, de beulen snauwen nog brutaler dan voorheen.

Door ons radio-apparaat wisten wij, dat vele andere kampen al op

26