Kamertjeszonde

93

voor!” — „Nou niet zoolang ouwe hoeren! Smijt bij! Lisy mot haast klaar zijn!” — „Allez! Allez!” —„Merde!” — „You are a clever fellow !... Knave of spades !. .. Gome on !” — Schoppen boer.” — „Ruiten negen ... Daar gaan jullie ... Troef!... Hèhèhè !. .. Dat smoel van die Hein isgoud waard! Hèhèhé !” — .. . „V ... v .. . v . ... v ... errèk jij ! Dat k...k...k...k.. ost me ’n maand gage!” — „Uitscheijen ?” — „Nou geen zes en zestig meer ... Dat duurt zoo verdomd lang!. .. Hebben jullie lust in ’n bankie ?” — „Doe je mee, zeg?” — „Non merci. J’ai pas d’galettte !” — „Ja-wel. Dat kennen we ! Pot jij maar!” — Ze beginnen te banken. Piet heeft net op ’n kaart gezet, als-ie gewaarschuwd wordt. — „Piet! Pie-iet!” — „Is die lamstraal al klaar?” — „Vooruit, vooruit!” — „Eerst af banken!” — „Nee. Leg niet te donderjagen! Zit me pruik goed ?... Gaan jullie mee ? ... Neem jij mijn kaarten Willem ... ’k Zal je wel wijzen !”...

Ik loop verwonderd mee. Da’s zelfs voor mij wat nieuws. Op ’t trapje komen we Lisy tegen. Piet voelt haar in’t voorbijgaan tus-schen de zweetende tricotbeenen. — „Poote thuis ... du Schwein!”

„Klaar? Halen!”

Als-ie opkomt in z’n geruiten broek, z’n nauw vestje, heeft z’n glad gezicht al applaus. Aan de overzij staat Georgine tusschen de coulissen. Piet begint z’n voordracht. Je ziet niks van ’m zoolang ie op den voorgrond blijft. Je begrijpt niet waarom ze 0111 ’m lachen. Telkens scharrelt hij naar den achtergrond, trekt malle gezichten boven z’n nauw vestje, steekt ’n paar vingers op naar den kant der artisten die beweeglijk samenhokken. Op een kist liggen de kaarten, met guldens en rijksdaalders in vier hoopjes. De athleet houdt „de bank”. Willem speelt voor Piet, koopt een kaart voor zooveel guldens als Piet vingers opsteekt. In den gelen schijn van het voetlicht zingt hij. Z’n „voordracht” is droog, handelt komiek-beschrijvend over tevredenheid” ....

„Er is óóoóvervloed van schulden,

„Nou voor de ouwe dag gespaard ....

Niks is van ’m te zien. Op den voorgrond staat hij met de handen in de zakken van z’n geruiten pantalon. Het publiek lacht. Aan een van de leege zakken draait-ie ’n punt. De kemiekert!

„Want ’n echte Nederlandsche gulden „Is veertig cent een gulden waard ....