Kamertjeszonde

VIII.

Avond.

„Mag ik binnen ?”

„Wie-ie-ie ?”

„Ikke.... Spier”....

„Lisy staat moederziel nakend.... Effen wachten.”

„Lasz ien nur herein.”

„Goeienavond, dames.”

Georgine zit voor ’n kleinen, aan weerszijden uitgeloopen spiegel. Lisy staat in haar onderlijfje.

„Jij moet niet naar mijn keike,” zegt Lisy.

„Waar heb jij gezeten?”, vraagt Georgine.

„Ik ben even weg geweest.’’

„Effen. Dat noemtie éffen.”

„Heb je d’r zóó’n notitie van genomen?”

„Sie had telkens door het gaatje van den Schirm gesucht.” „Waar ben je geweest?”

„’k Heb ’n luchie geschept, ’k Kreeg ’t zoo benauwd. Wat ’n hette, hè ?”

„’k Mot daar dadelik weer optrejen. Succes gehad de eerste keer, hè ?”

„Jawel.”

„Ga je weer in de zaal?”

„Nee, ’k blijf hier. ’t Is hier aardiger.”

„Wat zie jij bleek en wat heb jij ’n kringen onder je oogen!” „Ikke ?”

„Du bist ja verrückt. Hij ziet heel gut aus.”