Kamertjeszonde

78

„Hee!”

„Gut, ben jij hier!”

„Ik eet hier.”

„Ben je voor mij overgekommen? Hé, wat overdreven!”

„Voor jou? Wel nee. Welnée. ’k Heb hier ’n vergadering”

„’n Vergadering ?”

„... Toen ben ik 0111 half zes even in de Bodega geweest 0111 te zien”....

„De Bodega? Zou ’k daar kommen?”

„Je zei zoo iets” . . .

„Wat ben ’k toch stom! Had ik heelemaal vergeten. De repetitie heeft zoo lang geduurd. Over vijf waren we d’r nog” .... „De bediende zei dat je om half vier” ....

„Ach, wat weet die ’r van? Waren we d’r niet om kwart over vijven, Lisy?”

„Ja, natuurlijk, auf mein Ehrenwort.”

„Zou je me willen voorstellen?”

Ze stelt me voor aan ’n vrouw met ’n aangenaam gezicht en aan iemand, die komiek moet zijn,

„Me vriendin Lisy en onze komiek.... meneer Spier,’n vriend van me.”

„Ja,” zegt de komiek: „we hebben gerippeteerd tot vijf uur.’ Waarom liegen ze alle drie? Zeker denken ze dat ’t zoo hoort, dat ze Georgine er ’n pleizier mee doen, dat ik zoo’n me-néér ben” ....

„Wist je dat ik hier logeerde?”

„Nee. Ik kwam hier bij toeval.”

„Blijf je hier vannacht?”

„Dat hangt ’r van af.... van me vergadering.”

„Zanik niet met je vergadering. Wat ’n flauwsies! Je hoeft je voor hun niet te geneeren. Je komt natuurlijk kijken, hé ?”

„Als ik tijd heb.”

Nou onverschillig doen.

„Meneer komt wél,” zegt de komiek wijs,

„Mag ik ’n bittertje offreeren ? ’

Wat zijn de commis-voyageurs stil geworden. Ze hebben namen gehoord, smoezen over ons.

„Krijg ’k ’n bouquet van je van avond ?”

Ik kijk haar verwonderd aan.

„’n Bouquet?”