Kamertjeszonde

49

„Wel nee.”

„Anders zou u niet lachen. Weet u wat ’n mooi boek is, ¹n prachtig boek, ’n boek waarbij je zit te huilen — da’s De blanke slavin „Ken ik niet.”

„Ken u dat niet? Waarom lach u nou weer? De Blanke Slavin kent toch iedereen! Verzin u maar is. ’t Speelt in Afrika. Dan heb ik gelezen de romans van Benno.”

„Wie is Benno?”

„Heb u die ook niet gelezen? Benno schrijft als-ie niks te doen heeft. Z’n zusters hebben n schiettent.”

„O” zeg ik. ’t Is wel plezierig collega’s in een schiettent te ontdekken, ’n Kluifje voor de Letteren-republiek van Janus ten Brink.

„Als ik lees vergeet ik alles.”

„Ik ook.”

„Ik hou van piquante boeken.”

„O, ja,” glimlach ik. „’k Vind haar èrg gezellig.”

„Ken u Het Land van Zola?”

„Ja, zeker.”

„Dat heeft me eens ’n luitenant    van de    Cavalerie    in Den Bosch

geleend. Da’s ’n bóek, hè ?”

„Ja, ’t is wèl gemeen.”

„’k Heb ’t in ééns uitgelezen, achter elkaar, tot ’s morgens vijf uur.”

„Lees u veel?”

„’k Heb zoo weinig tijd.... En wat lees ü nou?”

„Van alles.” Grappig litterair gesprek.

„Noem is wat op.”

„Dat gaat niet zoo makkelijk,    ’k    Hou    veel    van    verzen.”

„Verzen? Ajazzus.”

„Waarom ajazzus?”

„Da’s zoo sentimenteel!”

„Sentimenteel ?”

„Ik ken 'n komiek, die is óok zoo gek. Die wil altijd opzeggen. Nee, ’n man die van verzen houdt, vind ik verschrikkelijk.” „Heb-u wel eens móóie verzen gehoord, van Vondel bijvoorbeeld, van Kloos, van..., Als je bijv. góed hoort zeggen: „O Agrippijn gemijtert met drie kronen, die zittende als op”.... „Schei nou asjeblief uit! Jassus! Wat vin ik dat akelig voor

4