Kamertjeszonde

322

’n pop uit voor je ontbijt. — Anders krijg je niks. Nou dag. Geen gemeenigheidjes hoor!”

In de kouwe, witkalkige bedstee kroop Georgine dicht tegen me an in de kilrilligheid der frissche lakens — „Hou je heüsch van me?” — „Ja, m’n vrouwtje.” — „En hebb e ze je niet opgestookt ?” „Nee. Heusch niet...” — „’k Voel me zoo ongelukkig vanavond, ’k Weet zelf niet wat ’t is.” „Ga maar weer lekker slape.” — „En zul je me nooit verlate? Nooit?” — Nóóit.!” — •„’t Was ’r zoo naar — zoo léeg bij die Leentje ... en toen de stoomboote op de Maas zoo krankzinnig loeiden, wer ’k zoo wanhopig ... Ach got k hou zóóveel van je! Laat me toch niet in de steek!” — „Wie praat daar nu van ? ... — Ga nou slapen . .. Toe nou ...”

Naast ons kraakte ’n bed.

„Lègge jullie jongens ? — Goddoome wat is dat bed koud! ... Hè! Hè!... ’k Heb voor morge alleen gróéne zeep in huis, hoor. Je mot je maar behelpe!... Nou dag. Slaap lekker!”

„Nacht Cornet.”

„Na-acht... Nou schei uit met dat gezoen! .. .”

„Na-acht!”

„Na-acht.”