Kamertjeszonde

XIX.

Gebeurtenissen.

„Je vader is naar DeHaag ?” vertelde Georgine’s moeder, haar mantel losknoopend.

„Naar DeHaag?” vroeg Georgine verwonderd. — „Ja — bij je broer.” — „Waarom zeg u me dat nou pas?”, verweet Georgine.

— „DeHaag is toch geen Amerika ?... Morgen ga ik naar ’m toe. Ik vertrouw je vader niet.” — „Wat ongezellig, zoo jeheele familie weg” ...

„Tja/⁵ hoofdschudde de moeder: „je ben niet voor je plesier in de wereld.” — Ze kwam het laatste avondje bij ons doorbrengen.

Georgine zette koffie, liet Frits taartjes halen. —„Trek dan uw mantel uit, moeder... Wat is dat vrindelijk van vader om niet eens    goeien dag    te komme zegge    —    hè wat aardig! Net weer iets

van    hèm...” —    „Alles is bij ons    geen rosegeur,” praatte ’t drib-

belvrouwtje, bedrukt. Haar mantel dee ze uit, ’t kralen notedop-hoedje met de blauwe blommetjes schommelde op ’t roezig haar. De lorgnet sneed vinnig in ’t wippend neusje: „Wat ’n histories, wat    ’n histories    !... Je broer Jan    is    ’n stommeling . .. wat doet-ie

ons    ’n verdriet    an!... Nog altijd    is-die met die naaister. Nog

altijd... Begrijp jij soo’n stomheid... Se is swanger van ’m — sóóver het-ie ^Jt late komme... En nou laat sij ’m niet los. — Hij het ’n engagement genome in DeHaag bij de Fransche opera.

— En toen wou-die ’t afmake.” — Sij mocht de meubeltjes houe sei-die. — Maar sij wou niet — Se wou sich verdrinke... Hoor is an !... Verdrinke doe je je soo maar niet... Nou het-ie d’r toch